Bent u net als ik aangelopen tegen het probleem dat de testen die wij als fysiotherapeut uitvoeren tijdens ons functie onderzoek laag scoren qua specificiteit en sensitiviteit? Bent u daardoor ook teleurgesteld geraakt in de effectiviteit van uw handelen?
Ik wel. Enkele jaren geleden was ik de interesse in het vak totaal kwijt. Ik had geen vat meer op mijn onderzoek en de door mij gestelde diagnoses.
Ik wilde meer duidelijkheid dan: “het zal wel een cuff probleem zijn of een bursitis.”
Steeds hoopte ik weer dat nieuwe testen, opgedaan in nieuwe cursussen, uitsluitsel zouden kunnen geven, maar helaas. Teleurstelling was mijn deel.Totdat ik in aanraking kwam met de mogelijkheden die echografie biedt.In die tijd kwam ik toevallig collega fysiotherapeut Rychard Geryszewski tegen.Deze collega, die ik al kende van de middelbare school en die jaren daarvoor mijn korfbal trainer was geweest, maakte me enthousiast voor ECHOGRAFIE.
Met echografie kon je zien wat er aan de hand was met de weke delen van het bewegings apparaat. Wauw dacht ik, als ik dat ook kan leren….
Eerst volgde ik een seminar bij Rychard en later heeft hij meerdere malen in mijn praktijk patiënten geëchood. Toen hij een nieuw digitaal echoapparaat kocht en niet wist waar hij zijn oude apparaat kon slijten wierp ik me op als potentiële koper.
Na drie maanden lenen besloot ik het echo apparaat te kopen.
Nadien was mijn leven als fysiotherapeut anders: Elke patiënt met klachten van het bewegingsapparaat die in aanmerking kwam voor een echo kreeg ook een echo.
Ik kwam er achter dat een bursitis van de schouder hoogst zeldzaam was ondanks de vele verwijzingen daarvoor. Een bursitis trochanterica is al helemaal een zeldzame bevinding bij een echografisch onderzoek. Een tendinitis van de cuff bleek heel anders te zijn dan ik dacht. Ik dacht dat ik toch weel een beetje kennis had van de anatomie, maar ik wist geen structuur in eerste instantie te herkennen.
Nu na 4 jaren echo ervaring kan ik zeggen dat ik redelijk uit de voeten kan met de echo en dat ik redelijk zeker diagnoses kan stellen.
Ik kan niet meer zonder mijn echo. Ook weet ik zeker dat echografie een zeer waardevolle toekomst tegemoet kan gaan binnen de fysiotherapie.
Ik eindig dan ook met de stelling: de fysiotherapie is niet compleet zonder echografie.
18 reacties op “Echografie onmisbaar voor de fysiotherapeut”
Plaats uw reactie
U moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.
juli 17th, 2010 at 14:57
Ik zie wel in dat gebruik van echo zeker zinvol kan zijn in een aantal gevallen, maar om nu te stellen dat fysiotherapie niet compleet is zonder echografie gaat me toch echt te ver! Dat veronderstelt dat je zonder echo geen goede fysiotherapie meer kunt toepassen. Dat bestrijd ik dus!
juli 17th, 2010 at 14:57
Peter. Wat ik stel is dat echografie onmisbaar is voor de fysiotherapeut. Zodra er sprake is van letsels van de weke delen van het bewegings apparaat schieten de ons ten dienste staande testen tekort. In die gevallen is echografie onmisbaar. Dat wil niet zeggen dat je bij elke patiént echografisch onderzoek moet verrichten.
Ruud
juli 17th, 2010 at 14:58
Beste Ruud,
Na het lezen van jouw artikel over echografie, denk ik bij mezelf: dat zou ik ook wel willen kunnen. Ik heb echter wel eens gehoord dat die dingen ongeveer 50.000 euro kosten. Indien dit waar is, kan ik het niet eens in overweging nemen
Mijn vraag is dus: is dit zo?
Vriendelijke groet, Peter Frederiks
juli 17th, 2010 at 14:58
Ruud,
“Ik eindig dan ook met de stelling: de fysiotherapie is niet compleet zonder echografie.”
Dus je stelt dit wel in je eigen verhaal dat als basis dient voor deze poll.
Ik zie de plus voor het stellen van een heel exacte mi. medische diagnose in omschreven gevallen wel, maar doordat mensen als jij en onderzoekers dit al doen en gedaan hebben denk ik dat de rest van de fysiotherapeuten daarvan kan profiteren: we weten nu dat de meeste tendinitiden eigenlijk tendopathien zijnbijvoorbeeld, etc. .
Op basis daarvan kunnen we een aantal behandelwijzen aanpassen .
Door dat te doen zijn we waar we wezen moeten en kan de doorsnee fysiotherapeut mi. heel goed zonder echografie en toch doelgericht bezig zijn.
Zodra we echografie echt iedere keer nodig hebben om doelgericht en adekwaat te kunnen behandelen heb je een punt, maar dat betwijfel ik.
Nog afgezien van de kosten !
Neemt niet weg dat het wel een lekker hebbedingetje is!
Overigens: keep up the good thing, Ruud !!
Peter R.
juli 17th, 2010 at 14:59
Echografie is een onmisbaar hulpmiddel in de fysiotherapie praktijk mits goed opgeleid en selectief toegepast op het houdings en bewegingsapparaat. Met de invoering van het DTF model hebben de fysiotherapeuten met echografie een voorsprong in het vast stellen van diagoses of uitsluiting hiervan.
juli 17th, 2010 at 15:21
Beste Ruud,
Echografie is niet onmisbaar.Het heeft een sterk toegevoegde waarde.Niet iedere morfologische verandering is de oorzaak van de klacht.Het maakt de kans op klachten wel groter.
Het geeft een duidelijke verdieping,inzicht en houdt je scherp over de patho-fysiologie/anatomie.Het toont morfologische veranderingen en laat de effecten van je therapeutisch handelen mogelijk zien.Het houdt je scherp en dwingt je te blijven nadenken over de effecten van je handelen,over je denkbeelden van het pathologisch substraat en hoe we dit kunnen beinvloeden.Dus prima voor de fysiotherapie en de ontwikkeling van ons beroep, maar maak van je collega ,die het niet toepast ,geen tweederangs burger.Dat soort superioriteits gevoel is misplaatst.
Zekerheid ,sensitiviteit we zoeken het allemaal,maar door te blijven zoeken blijf je scherp.Niet door tevreden achterover te leunen bij het vinden van een calcificatie ,en te zeggen tegen de patient:’kijk dit is uw probleem”
DTF maakt dat we ons bewuster zijn van het in ons gestelde vertrouwen als bewegingsspecialist,maar verder veranderd er in mijn optiek als fysiotherapeut niet zo veel.Kritisch moet je zijn en blijven.
groeten Joost
juli 17th, 2010 at 15:21
Ruud, echo is niet onmisbaar, maar ik zou het niet meer willen missen………… Paul
juli 17th, 2010 at 15:22
De vraag is toch veel meer: verandert deze spezifieke Diagnose de rehabilitatie van de betroffen schouder? Ik denk meestal niet. Hooguit wanneer het een totale ruptuur betreft. Een diagnose op stoornisniveau zegt niets over aktiviteiten en participatieniveau. Daar moeten we onze doelen zetten en niet te veel op stoornisniveau blijven hangen.
Geert
juli 17th, 2010 at 15:22
eerst een wat verlate reactie op de vraag van Peter Frederiks. Eeen echo scan apparaat is inderdaad niet goedkoop. Een portabel scan van Honda heb je al voor ongeveer 15.000 euro. Voor en iets groter apparaat betaal je ongeveer € 21.000. Een hoop geld, maar voor mij was dat absoluut de moeite waard. Duurdere zijn er natuurlijk ook. Een aloka heb je voor 40.000 euro.
Ruud Lindenburg
juli 17th, 2010 at 15:22
reactie op bericht van peter Roques.
Peter, echografie kan prachtig de weke delen van het bewegings apparaat in beeld brengen. Door deze weke delen in beeld te brengen krijg je inzicht, veel meer en veel beter inzicht dan met welke test dan ook. Als er schade is, traumatisch of door overbelasting, dan zie je dat. De mate van schade bepaalt uiteindelijk de mate van belastbaarheid van dat weefsel.Een tendinopathie, een partiele of totale ruptuur van pees of ligament. Een kleine onregelmatigheid in het bot of een kleine calcificatie. Deze schade bepaalt meestal tot welke grens weefsel belastbaar is. Als je echografie toepast weet en zie je dat. Als je dat nog nooit gezien hebt dan ken je de mogelijkheden niet. Natuurlijk zijn er tal van aandoeningen waarvoor beeldvorming niet nodig is. Het zo fraai zijn als we binnen de fysiotherapie een netwerk op zouden kunnen zetten van fysiotherapeuten die als specialisatie echografie toepassen. Bij twijfel over schade zou je in jouw omgeving op korte termijn een collega met echografie kunnen raadplegen.
Ruud Lindenburg
juli 17th, 2010 at 15:23
Joost,
bedankt voor je heldere betoog. het spijt me als je meent te hebben begrepen dat ik een superieuriteitsgevoel ten toon spreid. Dat was en is niet de bedoeling. Echografie is inderdaad een meerwaarde voor de fysiotherapeut en de fysiotherapie. Voor mij is het onmisbaar omdat ik inmiddels weet dat ik zaken mis als ik niet met mijn probe kijk. De kunst van onderzoek is om stoornissen op te zoeken en die op waarde te schatten. Stoornissen zijn zelfs zelden volledig bepalend voor de klachten , maar ze bepalen m.i. wel voor een zeer groot deel de belastbaarheid van hert weefsel. Een calcificatie op zich is geen probleem, het wordt een probleem als deze vast loopt. Door schade aan weefsel verandert vaak het bewegingsverloop. Na een Achillespeesoperatie bijvoorbeeld wegens een ruptuur zul je zien dat de kracht in plantair flexie richting vermindert en dat andere spieren zullen moeten compenseren. Zo kan ik vele voorbeelden noemen. “Echografie is een kans voor de fysiotherapie”, was misschien een betere slogan geweest.
Ruud Lindenburg
juli 17th, 2010 at 15:23
Ik denk dat in het kader van de DTF de echografie zeker wel een zinvolle toevoeging kan zijn in de fysiotherapie-praktijk.
Hoeveel mensen consulteren na een acute ‘zweepslag’ nu al niet een (vaak bekende) fysiotherapeut met de vraag wat er aan te doen. Een echo kan dan snel een goede diagnose verstrekken. Zeker tav de keuze van je behandeling.
Onmisbaar is het niet; maar wat snellere diagnostiek bedrijven tov een ziekenhuis misstaat niet.
Ik ben bijna overstag. Nu nog even aan de radioloog vragen of hij mij de ‘fijne kneepjes’ van de echo kan aanreiken
juli 17th, 2010 at 15:24
pieter,
misschien kun je je beter opgeven voor de cursus. Een radioloog kijkt andrs tegen de echografie aan dan een fysiopeut. Het zijn geen fijne kneepjes hoor, het is bijna een wetenschap die je je alleen door noest studeren eigen kunt maken.
Ruud
juli 17th, 2010 at 15:24
Beste Collegae, superlatieven zijn altijd prikkelend. Wat geeft echografie nu onze voorsprong in het inzicht bij een funktieverstoring van ons vakgebied: het bewegingsapparaat.
Simpel: Hierdoor kunnen we (objectief:zichtbaar en vastlegbaar) bewegingen zien en interpreteren.
Voorbeeld van een instabiele schouder: je ziet op het scherm duidelijk de beweging van de kop van de humerus bij abductie, je vergelijkt die met links, je meet ook nog de dikte van de rotatorcuff op en je hebt de meerwaarde. Bij de instabiele schouderkop duikt bij de abductie boven de 90 graden naar beneden en de subacromiale ruimte wordt een gapend gat, lekker voor een inklemingsmoment.
Ook kan je dan gericht oefenen om bijv. isometrisch die cuff te versterken en na 6 weken kijk je opnieuw naar de beweging: de meerwaarde is dat je heel mooi het resultaat kunt beoordelen. Gewoon vergelijken met de beelden van 6 weken geleden.
Wat dacht je van de geblesseerde sporter met zijn achillodynie, lekker vaag, bij je eerste diagnostiek zie je wat spikkels en een verdikte achillispees, maar jij kunt met een echoscopie redelijk feilloos vaststellen of je behandeling effect heeft of niet, je ziet wat er in de pees gebeurt , de hoeveelheid en dichtheid van de spikkels op je scherm en de dikte van de pees zijn meetbaar, een maat hoe ver de belastbaarheid is verhoogd en wanneer deze sporter weer er tegen aan kant. Zoals je weet liever gisteren dan vandaag.
Onmisbaar, ja waarom niet. De financieer (verzekeringsmaatschappij) kan door deze redelijk “eenvoudige beeldvorming” van het herstel zich tonnen euro’s besparen door onze methodiek en zal dan heel graag deze specifieke door ons bewegingsspecialisten uitgevoerde diagnostiek gaan betalen. De apparaten worden dan ook lager in aanschaf. Trouwens, voorbeeld: 2009: catalogusprijs 9800 euries, congresaanbod 7500 euries: Wie belazert wie, en wie verdient grof aan deze handel. Eigenlijk een schade en aanfluiting.
P.S: Klopt wat Ruud zegt: bekijk de echobeelden als een fysio/manueeltherapeut.
Bekijk gezonde menselijke delen en vergelijk die met verstoorde. Kijk en voel en doe.
En gebruik nog wel je verstand. Succes!
juli 17th, 2010 at 15:25
Peter, Bedankt voor dit verslag.
Hoe gaat agis om met dit AGP als je slechts incidenteel een pt. van hun hebt?
juli 17th, 2010 at 15:25
In dat geval zijn er grenzen, als ik me goed herinner over 2005 maximaal 20 patienten of zoiets. Dus incidenteel geeft geen probleem met het APG
juli 17th, 2010 at 15:26
Zo is Agis.
Helaas…
Agis weigert het debiteurenrisico over te nemen, en vraagt blijkbaar van ons om dagelijks te gaan controleren of de patiënten van die dag wel verzekeringsgerechtigd zijn. Een forse toename van de administratieve lastendruk dus. Bovendien kan ik me zo voorstellen dat de computer van Vecozo dagelijks behoorlijk overbelast zal gaan raken. En dit alles tegen een tarief wat wel heel erg schamel afsteekt tegen het bod van Menzis.
Daarnaast wordt een substantieel deel van de nieuwe prestatiebeschrijvingen niet overgenomen.
Nee, wat mij betreft mag Agis zijn huiswerk nog eens grondig overdoen.
Echter, ondanks het magere bod van Agis denk ik dat we ons zeer terughoudend moeten opstellen bij het adviseren van patiënten om dan maar over te stappen naar een andere verzekeraar. Immers, een aanvullende verzekering behelst nog veel meer dan alleen maar fysiotherapie. Het risico lijkt mij niet denkbeeldig dat we bij het geven van onze adviezen ons teveel laten leiden door onze eigen nering.
juli 17th, 2010 at 15:26
Gistern o bijeenkomst geweest van Agis, eerst zoete broodjes bakken, wat zijnwe toch tevreden over de fysiotherapie……
Het APG getal baseren op 2004(gemiddelde achteruitgang ft van 10 tot 15 procent), dat apg getal wordt dus lager.
Het tarief voorstel duidelijk lager dan andere zorg verzekeraars, met als argument , wij hebben zoveel chrinisch zieken in ons bestand dat kost veel geld dus voor jullie blijft er weinig over.
De fysiotherapie en tandheelkunde zijn de zwaarste posten in de aanvullende verzekering we kunnen echt niet meer betalen!
VBeloften van vorig jaar duidelijk niet nakomen, stijging van het tariejf in drie jaar tijd tot gemiddeld 30 euro.
Leuk zo’n avond