apr 23
De ruimte oogde niet bepaald comfortabel, uitnodigend of rustgevend. Neutraal op z’n best uitgedrukt. Kale, witte wanden met een paar voor haar nietszeggende posters, een behandelbank, een stoel, een kruk, een etagère gevuld met een rariteitenkabinet, zulke dingen dus. Op een roltafeltje stond een kil, stil afwachtend apparaat; het straalde iets dreigends, intimiderends uit. Waarom werd dat apparaat niet pas binnen gerold als gebleken was dat men het nodig had, zeurde het in Marjans opvliegerige – ook dat nog – hoofd.
Lees verder »
Recente reacties