FysioWeblog

Behoudens het al dan niet grappig zijn van dergelijke woordspelingen voldoet deze in elk geval aan de wet van alliteratie. Zo worden ook de Suske en Wiske strips meestal uitgebracht met klinkende titels als “De Roepende Roeiende Riemen” of “Het Zotte Zilte Zout van de Panne”. Maar dat zijn dan slechts simpele beginmedeklinkers, waarbij ik mij niet ongunstig wil uitdrukken over de schrijfgewoonten van Willy Vandersteen.

Afgaan in Afghanistan staat ons mogelijk te wachten in Zuid Azië. Alweer een onderwerp dat door de verveelde media opgekrikt wordt tot een doemscenario. Alleen als we niet gaan interesseert dat de rest van de wereld; en dan nog enkel omdat wij de Amis durven te tarten. En dat zal JéePée toch niet laten gebeuren. Nog steeds perplex van zijn bezoek aan de Oval Room en in het diepe bewustzijn dat Big Bill daar ooit een quasi onschuldige stagiaire lipvaardig een sigaar uit eigen doos in vuur en vlam liet zetten, leidde dit bij JéePéé tot een onwrikbare bewondering voor Amerikaanse leiders die dingen durven te doen waarvan hijzelf nog niet in Café de Wereld durft te gewagen.
Oh ja, daar wordt hij snoeihard neergezet als naïef koorknaapje; Poetin had allang het Ned3 proletariaat naar de Goelag verbannen.
Help ons: Gaan met die Banaan zegt de Afghaan. Alleen, er is geen water of bestaan er ook nog zandbananen?
Nederland gaat niet alleen de geweertjes laten spreken, maar ook aan het herstel en opbouw meewerken. Maar ik heb niet vernomen of er ook fysiotherapeuten gedetacheerd worden; de voorhanden proffysios in ons leger zullen weliswaar meegaan; maar dat heeft te maken met zittingen voor eigen kameraden. “Tank over uw voet gereden? Oh, lichte contusie.
Gelukkig stond uw voet in het rulle zand”. Therapie: weghollen voor de Taliban. Of gaan onze collega’s ook weggeschoten, autochtone ledematen revalideren? Ik hoop het van harte; daarvan zijn er talloze niet voorhanden.
In de 70er jaren gingen ten tijde van de Bangladesh-ramp idealiter fysios naar dit armlastige land om noden te lenigen. Ook al vonden zij bij aankomst soms lege, geplunderde depots, de intentie bleef intact.

Maar nu even serieus(!)
» Afgaan met DTF? Klinkt gevaarlijk als een Afghaan met TNT.
Ik verneem dat het nog niet echt storm loopt. Is de patiënt nog vervallen aan het uitgeholde, platgetreden pad naar de huisartspraktijk. Die sleuf is onderhand Hollands Diep en daar kom je met mechanische klachten niet zonder hulp uit. Zijn wij die hulp? Moeten wijzelf dat laddertje in die loopgraaf laten afzakken? Dan zijn wij pro-actief; mag dat wel? Mogen wij HET initiatief nemen om “klanten” te werven? We worden uit Amersfoort op het bange hartje gedrukt om vooral toch niet de medici tegen de haren te strijken en goed te blijven coöpereren. Ondertussen hoort men dat de huisarts zich soms pinnig opstelt als er om FT gevraagd wordt en dan gebaart van: “dat moet jijzelf maar uitmaken”. Ik denk zelf dat Amersfoort een scenario van debacle incalculeert en dus de banden met de artsen op schema wil houden. Niet dom natuurlijk, maar ondertussen moeten wij kansen onbenut laten liggen omdat we met de handrem aan rijden.
Al met al maakt deze gang van zaken dat wij met een lange overgangsperiode geconfronteerd gaan worden met het risico dat DTF nooit goed dan helemaal van de grond komt en een Schnabbel voor Babbel blijkt te zijn.
Trouwens, wie heeft die foeilelijke benaming bedacht met de daarbij horende KGB-achtige afkorting. En die laatste klinkt nog mooier ook als men hem volledig uitspreekt: “Kom Gewoon Binnen”.

» Ondergaan in administratie? Klinkt als ad-minister-atie.
Daarover kan men kort zijn, omdat het afgedwongen wordt door hogere machten. Dierzelfden zweren nog steeds met almaar groter groeiende neuzen dat er een einde aan de bureaucratie, regelzucht en administratieve dwingelandij moet komen. Het bewijst dat men daarmee een machtspositie kan implementeren. Deze traptreden lopen van VWS
via ZN, CTG tot in Amersfoort. Wij doen nu mét de “reddende”  PC onderhand meer administratie in tijd dan in de 70er jaren. En niemand maakt gebruik van die opgeslagen megaverhalen in de patiëntenkaarten. Het is louter een Mittel zum Zweck; aldus drukt men zoiets uit in Germania.

» Uitgaan in het IOF. Klinkt als dansen in het patronaat.
Inderdaad, voor mij was het IOF bezoek een uitje naar een schimmig zaaltje achterin een Café Billiard. Waarom men hiervoor gekozen had mag Joost weten, maar het herinnerde mij vooral aan tijden dat ik dit etablissement met zeemansbenen binnen-, maar vooral uitwankelde.
Er werd 5  jaar lang bijeengekomen over bijeenkomsten en vergaderd over vergadertechnieken. Gesteggel tussen intra- en extramuraal aangaande de eigen inbreng. Welnu, intramuraal was verstandig en begon een eigen IOF toegespitst op intramurale zaken. En wij maar vergaderen over kwaliteitscirkels en vergaderdoelstellingen.
Nu zit ik in een IOF waar de koe bij de horens genomen wordt en er praktijkgerichte ervaringen uitgewisseld worden. Daar doe je de dag erna al wat mee.
Maar dat wil niet zeggen dat 90% van de nog actieve IOF leden niet acte de presence geeft omwille van de 40 bonuspunten voor het CKR. Bonuspunten met een zeer dubieus geurtje. Een hooghartige manier om aldus een volledige neergang van het IOF, gekoppeld aan een wissel tussen gezichtsverlies aan de hoge kant en onderdanigheid aan de onderkant, uit de weg te gaan.

Conclusies:
Afgaan in het Afghaans lijkt verstandiger dan in Afghanistan af te gaan. Ofwel: afgaan in KGB lijkt verstandiger dan in DTF af te gaan!

Zo, waarde collega’s, en nu weer snel naar uw PC hollen om gauw nog wat Journaaltjes en Episodetjes uit te werken.