Het tweede jaar zit er voor de helft op. In het eerste jaar kregen we na elk blok een bloktoets, een theoretische meerkeuzetoets over het geleerde van het blok ervoor. Heerlijk in je eigen tempo studeren en niet afhankelijk zijn van medestudenten die hun zaakjes niet op orde hebben. In de hoofdfase is echter gekozen voor projectwerk; ieder blok een project. Vast heel hip en het sluit ongetwijfeld helemaal aan bij het studiehuis zoals dat nu gegeven wordt op de middelbare school maar voor mij is het afzien. Een stuk schrijven met een groep van 8 mensen.
Ik geef het eenieder die ook maar enigszins perfectionistisch is te doen. Zelf heb ik graag alles in de hand, kan ik absoluut niet tegen spelfouten en erger ik me aan modern sms-taalgebruik. Het liefst zou ik dan ook het hele stuk schrijven maar dat is uiteraard niet de bedoeling en qua studiebelasting ook niet te doen. Nu werp ik me vaak op als degene die alle stukken nakijkt. Plotseling is de helft van mijn studiegenoten dyslectisch en kunnen ze er niets aan doen want tja spelling en grammatica is nu eenmaal niet hun sterkste kant.
Als de ergernis over projectwerk zich zou beperken tot wat ergernissen over spelling en grammatica dan zou ik er prima mee kunnen leven. Wat me vooral stoort is dat ik het idee heb dat ik nauwelijks iets leer. Dat kan toch niet de bedoeling zijn? Om toch het maximale uit mijn studie te halen bereid ik elke les goed voor en stel ik mijn inhoudelijke leerdoelen, die we voor elk blok moeten opstellen, zo op dat ik behoorlijk wat zelfstudie moet verrichten. Erg jammer want ik denk dat het voor een opleiding als fysiotherapie belangrijk is om een goede basis te hebben. Stage-adressen klagen over studenten die te weinig weten en dat verbaast me niets. In maart beginnen de stages voor de tweedejaars en ik ben benieuwd hoeveel studenten van hun stage-adres te horen gaan krijgen dat ze te weinig kennis hebben.
Lang leve het nieuwe onderwijssysteem!
14 reacties op “Het nieuwe leren”
Plaats uw reactie
U moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.
juli 17th, 2010 at 22:16
Ik voel met je mee, Marielle.
Het huidige onderwijs is een speelbal van de politiek geworden, gericht op al die leerlingen en studenten die feitelijk niet kunnen meekomen of in jouw ongewenste situatie dyslexie voorwenden, waardoor mensen met meer capaciteiten zoals jij, belemmerd worden in hun mogelijkheden.
Het is alsof met de nivelleringsneigingen van het onderwijs en de docenten die daaraan meegaan, men ernaar streeft een doorsnee studieniveau voor iedereen te behalen, ook als dat betekent dat de meer getalenteerden naar beneden worden getrokken.
juli 17th, 2010 at 22:16
Dit is voor mij een reden geweest om verder te kijken en op zoek te gaan naar een andere opleiding. Ik had het gevoel dat ik na het eerste jaar nog niet veel wijzer was dan toen ik begon. Doordat ik mijn Propedeuse had gehaald kon ik doorstromen naar een universitaire opleiding. Het is wel harder werken, maar ik heb nu veel meer kennis dan toen ik nog fysiotherapie studeerde.
juli 17th, 2010 at 22:17
Ik zit er ook aan te denken fysiotherapie te gaan studeren en vroeg me af op welke hogeschool je zit aangezien je niet zo tevreden bent?
En aan Heleen de vraag, wat voor universitaire opleiding doe jij als ik vragen mag?
juli 17th, 2010 at 22:17
Beste Kirsten zelf zit ik op Hogeschool Leiden maar ik heb begrepen dat eigenlijke alle opleidingen nu werken met projectwerk…
Ik heb zelf eerst een universitaire opleiding gevolgd en afgemaakt, daarna een aantal jaar gewerkt maar nu wilde ik toch iets concreters. De opleiding heeft ook veel leuke aspecten, misschien moet ik mijn volgende log daarover laten gaan, maar het projectwerk valt mij erg tegen. Ik kijk erg uit naar de stages omdat ik denk daar erg veel te gaan leren. Succes met je keuze!
juli 17th, 2010 at 22:18
He Marielle,
Wat jammer dat je zo over de studie denkt, terwijl het zo’n mooi vak is. Ik ben ervan overtuigd dat de opleiding veel beter is geworden door het competentiegerichte onderwijs. Misschien dat de studenten nu iets minder kennis hebben (wat niet aan de opleiding ligt denk ik) maar de kennis die er is, is nu wel geintergreerd en toepasbaar. Daarnaast begin je in het eerste jaar al met methodisch handelen, kritisch analyseren en klinisch redeneren. Onmisbaar voor een goede therapeut. Waar je nu als student al deze vaardigheden al ontwikkelt in het eerste jaar leerde de eerder afgestudeerde fysiotherapeuten dat pas na het diploma.
Het is de eigen verantwoordelijkheid van elke student om te zorgen dat je kennis op niveau is. Als dit niet het geval is strand je vanzelf tijdens je stage.
Geloof me, deze studenten ronden de opleiding niet binnen de vier jaar af.
Ben je overigens van plan om een eenmanspraktijk te gaan starten? Zo ja, studeer dan lekker zo veel mogelijk verder in je eentje. Zo nee, probeer dan wat te leren van het samenwerken. In de praktijk is je kwaliteit als fysiotherapeut voor een groot deel afhankelijk van je sociale vaardigheden om samen te werken, zowel met de patient als met collega fysiotherapeuten als met andere disciplines.
Opvallend trouwens dat je eerst een universitaire opleiding gevolgd hebt en vervolgens het concrete van een HBO-opleiding niet lekker op kan pakken.
juli 17th, 2010 at 22:22
Als eigenaar van een fysio- en manuele therapiepraktijk met 4 fulltime fysiotherapeuten moeten wij inderdaad helaas constateren dat het niveau van afgestudeerde fysiotherapeuten zeer, zeer slecht is. Ze weten echt niets meer, ik kan wel huilen. Er is geen parate kennis meer. Pathologie, anatomie ze weten er niets meer van. Zelfs de simpelste klachten kunnen ze niet meer behandelen. Heel jammer.
juli 17th, 2010 at 22:22
In reactie op de reactie van Carla: Het gaat er niet om dat ik niet kan samenwerken, dat gaat me prima af en ook het concrete van de studie spreekt me juist erg aan. Het gaat erom dat het kennisniveau zwaar onder de maat is. Alleen praktisch bezig zijn maar weinig theoretische kennis opdoen is niet mijn idee van een goede basis creëeren. De reactie van Ineke geeft precies aan waar ik bang voor ben. Ik doe veel aan zelfstudie om dit te voorkomen maar sommige dingen kun je simpelweg niet alleen uit boeken leren. Ik ben het met Carla eens dat methodisch handelen, kritisch analyseren en klinisch redeneren essentieel zijn om een goede fysiotherapeut te zijn maar ik denk dat zaken als pathologie en anatomie minstens zo belangrijk zijn.
juli 17th, 2010 at 22:23
Kirsten ik ben nu bijna afgestudeerd als Chiropractor. Dit is een 5 jarige universitaire studie met een degelijke medische basis van anatomie, fysiologie maar ook biochemie, pathologie, neuroanatomie, neurologie, orthopedie enzenz. De eerste 4 jaar van de opleiding heeft veel overenkomsten met de geneeskunde opleiding. Behalve dit alles leren we uiteraard ook chiropractische onderzoek en behandel technieken en diagnostiseren. Het laatste jaar werken we onder begeleiding van ervaren tutors in de kliniek bij de Universiteit.
juli 17th, 2010 at 22:24
In het licht van de discussie wellicht interessant om te lezen:
‘Vroeger waren co’s veel beter’ (Medisch Contact)
http://medischcontact.artsennet.nl/content/dossiers/718769287/1252916020/AMGATE_6059_138_TICH_R250526137009699/l
juli 17th, 2010 at 22:26
Beste allen,
Wie kent niet de uitspraak: ‘kennis is macht’?
Tegenwoordig lijkt dat bijna het omgekeerde geworden te zijn: ‘kennis is verdacht’.
Maatschappij-breed lijkt zich de afgelopen 25 jaar een ontwikkeling te hebben voorgedaan wat ik ‘leuk-isme’ (leukisme) ben gaan noemen.
‘Het moet primair voor het individu leuk zijn en zo niet, dan heeft dat individu het volste recht om te klagen of het niet te doen.
Aangezien onderwijs een onderdeel van de de maatschappij is doet zich daar dat verschijnsel eveneens voor.
Opdoen van kennis kost tijd, kost moeite, gaat moeizaam en kan lang niet altijd gepaard gaan met leuke onderwijsvormen.
Kennis-leren maakt verschillen tussen individuen zichtbaar want de een leert nu eenmaal gemakkelijker dan de ander en die constatering is ‘niet leuk’.
Soms moet je eerst stevig investeren in ‘niet leuk’ om het later wel leuk te krijgen (de beroepspraktijk b.v.).
Mijn inschatting is dat het onderwijs, en ook fysiotherapieonderwijs, te veel consessies gedaan heeft aan het leukisme, zonder dat het zich dat overigens realiseert en dat laatste is misschien nog wel het meest zorgwekkend.
Peter van der Salm.
juli 17th, 2010 at 22:26
Ik ben het helemaal met Peter eens dat er te veel gekeken wordt naar wat ‘leuk’ is voor studenten. Daar gaat het mijns inziens bij studeren niet om. Niet alles hoeft leuk te zijn. Het is voor veel studenten al onmogelijk geworden om een uur lang stil te zitten en te luisteren naar een hoorcollege omdat ze dit niet meer gewend zijn. Alles moet veel en snel en met plaatjes aangeboden worden. Natuurlijk generaliseer ik hier maar ik denk dat de huidige generatie studenten te veel verwend is met wat Peter noemt ‘leuk-isme’.
juli 17th, 2010 at 22:27
Bedrijfskunde is volgens mij de eerste WO opleiding geweest die leukisme is gaan toepassen. Het belangrijkste dat ik van deze studie heb geleerd is dat een teamgeest niet tot z’n recht komt als je moet ‘samen’werken met luie mensen die zonder sancties kunnen free-riden op het groepsresultaat. Echter, als één studiejaar al meer dan 1000 studenten telt (als gevolg van dat leukisme?), dan moet een docent wel met de botte bijl gaan hakken en is er simpelweg geen ruimte voor een systeem mèt sancties…dan nog liever die theoretisch incapabelen door hun studie heen hijsen. Nu 10 jaar na dato plukken we daar de vruchten van, of eigenlijk het dode hout. Er studeren op dit moment studenten af die hun vakken hebben gehaald door het oefenen van tentamens uit voorgaande jaren en een pre-made afstudeerscriptie… als je maar dat diloma haalt met zo min mogelijk studieschuld. Tja, in hoeverre is het nieuwe onderwijssysteem dan beter geworden dan het oude? En is die trend niet gevaarlijk binnen een medische context? Vroeger werd vakkennis immers getest tijdens de opleiding, maar tegenwoordig pas als het schaap (lees: de patiënt) verdronken is. Ik hoop dat de volgende stap in onderwijsontwikkeling zich zal gaan richten op een evenwichtige balans tussen vakkennis en sociale skills…. en dat die stap niet lang op zich laat wachten.
juli 17th, 2010 at 22:27
Tja, vroeger was het vaak wel erg veel leren, maar dit is ook niet alles. Vraag me af of je i.p.v. een werkstuk maken niet beter meer stage kunt gaan lopen zodat je het allemaal beter in je vingers krijgt, met patienten leert te communiceren etc etc
Sterkte
juli 17th, 2010 at 22:28
Ook ik ben van mening dat het met het (gemiddelde) huidige kennisniveau van de student fysiotherapie droevig is gesteld. Sinds 5 jaar begeleid ik studenten fysiotherapie in het laatste deel van de stage. Op de meeste simpele vragen kunnen ze geen antwoord geven. Staan ze me raar aan te kijken als ik ze geen voldoende geef. Het advies wat ik vervolgens meegeef is om de anatomieboeken nog eens goed te bestuderen en een studiegroepje te formeren. Wat vaak blijkt is dat studenten vervolgens door de Hogeschool naar een nieuw stageadres worden gestuurd en daar met “vlag en wimpel” slagen. Ik word er moedeloos van…..