Ik ben de auto nog niet uit of een man komt op me afgesneld. “Wat een mooie vrouw! Bent u verpleegster?” Een beetje verbouwereerd antwoord ik dat ik stage kom lopen bij fysiotherapie en vraag de man of hij ook wel eens naar fysiotherapie gaat. Hij antwoord dat dit niet het geval is en kijkt erbij of hij dit wel serieus gaat overwegen. Nogmaals vertelt hij me dat hij mij een prachtige vrouw vindt. Ik bedank hem vriendelijk en wil doorlopen. “U heeft van die mooie borsten, lekker!” Die opmerking had ik niet aan zien komen en ik doe verwoede pogingen mijn lachen in te houden. Ik draag op dat moment een vrij wijd shirt dus mijn borsten zijn niet erg zichtbaar.
De man zwaait en loopt weg. Ik sta nog even bij te komen van dit ‘welkom’ op mijn nieuwe stageplek in een instelling voor geestelijke gezondheidszorg en loop richting het hoofdgebouw.
Ik kom binnen bij mijn stagebegeleider en besluit maar niets te zeggen over de man die ik zojuist ben tegengekomen. Op naar de oefenzaal waar een aantal mensen tegelijk aan het fitnessen zijn. Waar te beginnen? Ik ga me maar per persoon voorstellen. De een komt om meer te bewegen, de ander wil afvallen, de volgende doet het uit gewoonte… Terwijl ik met ze praat probeer ik te bedenken wat ze zouden hebben. Alles is nieuw, deze doelgroep is totaal onbekend voor mij maar het lijkt me allemaal erg interessant en een grote uitdaging.
Een oudere man van in de tachtig komt naar me toe en vraagt hoe ik heet. “Prachtig, wat een prachtige naam!” Hij vertelt mij dat hij best eens een avondje me uit wil. “Wat vind je daarvan?” Ik knipper een paar keer met mijn ogen, kijk mijn stagebegeleider aan en die zegt: “Ja, wat vind je daarvan”, terwijl hij zichtbaar zijn lachen probeert in te houden. Ik zeg maar dat ik me gevleid voel en de man komt er gelukkig niet meer op terug. Het tweede compliment van de dag is binnen. Deze stage bevalt me wel. Dan wordt ik bruusk teruggebracht naar de realiteit door een mevrouw die in dezelfde zaal aan het oefenen is. “Zo, jij hebt ook wel een dikke kont!” Toegegeven ik ben rijkelijk bedeeld wat achterwerk betreft maar de vrouw weegt zelf minstens 120 kg. Snel antwoord ik dat ik daar ook hard voor gewerkt heb en dat zo’n kont niet vanzelf ontstaat. Ze kijkt me verbaasd aan, trekt haar schouders op en gaat verder met oefenen.
De eerste stagedag van mijn derde jaar is een feit. Dit belooft een hele interessante stage te worden.
Plaats uw reactie
U moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.
Recente reacties