FysioWeblog

Ik ben de auto nog niet uit of een man komt op me afgesneld. “Wat een mooie vrouw! Bent u verpleegster?” Een beetje verbouwereerd antwoord ik dat ik stage kom lopen bij fysiotherapie en vraag de man of hij ook wel eens naar fysiotherapie gaat. Hij antwoord dat dit niet het geval is en kijkt erbij of hij dit wel serieus gaat overwegen. Nogmaals vertelt hij me dat hij mij een prachtige vrouw vindt. Ik bedank hem vriendelijk en wil doorlopen. “U heeft van die mooie borsten, lekker!” Die opmerking had ik niet aan zien komen en ik doe verwoede pogingen mijn lachen in te houden. Ik draag op dat moment een vrij wijd shirt dus mijn borsten zijn niet erg zichtbaar. Lees verder »

Overal om ons heen zien we dat in de westerse maatschappij allerlei ‘zuilen’ zijn weggevallen of veel minder herkenbaar geworden. Zuilen zijn organisatievormen met leden en dit collectief had een zeker imago. Dat collectieve imago straalt ook op jou af wanneer je lid was van een dergelijke organisatie. Alom wordt als belangrijkste verklaring voor het wegvallen van die zuilen de individualisering gezien. Een individu wil steeds minder lid zijn van een collectief om zich optimaal te kunnen ontplooien. Men wil zich in zijn uniek zijn onderscheiden van anderen, van het collectief, en zelf bepalen hoe zijn imago eruit ziet.
Het kan bijna niet anders dat ook ons beroep als ‘zuil’ zich niet aan dit maatschappelijk verschijnsel kan onttrekken. Lees verder »