De nieuwe fysiotherapeut
In het licht van de actualiteiten, denk bijvoorbeeld maar aan de verdere uitkleding van fysiotherapie in de uitgelekte miljoenennota, heb ik besloten om mijn artikel te schrijven over de in mijn ogen praktische kansen in de fysiotherapie. Deze kansen zie ik los van derde partijen omdat ik geloof in de nieuwe fysiotherapeut. De nieuwe fysiotherapeut is naar mijn idee een fysiotherapeut die vanuit zijn expertise een op maat gemaakt product/programma levert aan de klant. Ik spreek bewust van ‘klant’, en geen ‘patiënt’. Want waarom is iemand die bijvoorbeeld last heeft van zijn elleboog in een keer een ‘patiënt’? Dat is toch gewoon een persoon die zo snel mogelijk van zijn elleboogklachten af wil?
Kansen in de Fysiotherapie
Toen ik laatst op een cursus werd aangesproken door een collega fysiotherapeut met de vraag; Hoeveel Agis ben jij?, dacht ik eerst dat hij een grapje maakte. Maar helaas, hij doelde op de audits van Agis waarin de maximale vergoeding van zorg wordt bepaald aan de hand van het behandelgemiddelde in het ‘beheersmodel’, en mijn lachen verstomde. Natuurlijk zie ik in dat zorg onbetaalbaar is geworden en in deze tijd is er juist nu extra behoefte aan kwaliteit. Maar laten we deze kwaliteit bepalen en opleggen door de zorgverzekeraar of degene waar het uiteindelijk allemaal om draait: de klant!
Tweedeling
Het lijkt er dan ook sterk op dat er een tweedeling gaat ontstaan in de fysiotherapie. De groep fysiotherapeuten die in het gareel lopen bij de zorgverzekeraars (vaak uit angst) en de groep fysiotherapeuten die ervoor kiest om kwaliteit door de klant te laten bepalen door nieuwe producten te ontwikkelen ongeacht een contract met de zorgverzekeraar.
Specialist in beweging
Fysiotherapeuten zetten zichzelf namelijk graag neer als de specialist in beweging. Maar is dit ook zo? Dat vraag ik me soms wel eens af, en de klant ook.. Hier ligt naar mijn idee ook gelijk een praktische kans voor de fysiotherapeut. Want waarom is het zo dat sommige personal trainers een tarief hanteren dat vele malen hoger is dan de ‘specialist in beweging’? De klanten van deze personal trainers krijgen het tarief echt niet vergoedt door de zorgverzekeraar maar betalen het zelf en hebben er blijkbaar toch behoefte aan. Zou er dan voor de fysiotherapeut met al zijn kennis op het gebied van blessures en beweging ook geen marktkansen liggen? Of voelen we ons daar te goed voor?
Fysiotherapie nieuwe stijl
Laatst zag ik een mooi voorbeeld in de praktijk. Een collega fysiotherapeut was bezig om een ‘hardloop programma’ op te starten en was hierbij erg verrast door het succes van zijn programma. Zijn programma bestond uit trainingsbegeleiding bij beginnende en gevorderde hardlopers en in het geval van blessures konden de deelnemers direct geholpen worden en dit allemaal voor een x bedrag per maand. Wat mij betreft een prima voorbeeld van fysiotherapie nieuwe stijl! Het enige wat je nodig hebt is een stukje ’thinking outside the box’. Inventariseer bij je klanten waar er behoefte aan is en ontwikkel je producten en programma’s al dan niet in samenwerking met andere zorgverleners.
Meetbare resultaten
Waar het namelijk om gaat bij zowel de klant en uiteindelijk ook de zorgverzekeraar is het resultaat en het liefst een meetbaar resultaat. Kun je een meetbaar resultaat bewerkstelligen met je ontwikkelde producten en/of programma’s, dan staat de zorgverzekeraar er open voor om bij jou zorg in te kopen. Een erg interessant gegeven niet? Laat vanuit je expertise zien hoe en waarom je product werkt en wat de prijs ervan is en de zorgverzekeraars kunnen niet meer om je heen.
Lennard Knol is fysiotherapeut en personal trainer, eigenaar van Blessurecentrum.nl en is onlangs een eigen praktijk ‘fysiotherapie nieuwe stijl’ gestart door fysiotherapie en personal training te combineren. Verder is hij een groot voorstander van het ontwikkelen van nieuwe producten en programma’s binnen de fysiotherapie. Door het schrijven van dit artikel hoopt hij de discussie op gang te brengen en in contact te komen met gelijkgestemden.
54 reacties op “Praktische kansen in de Fysiotherapie”
Plaats uw reactie
U moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.
september 19th, 2011 at 09:33
Ik denk dat het tijd wordt voor een nieuwe fysiotherapeut.Het verzamelen van punten ,bezig zijn met de nieuwe (social) media en de zorg over de vergoedingen is nummer één . Mensen bepalen nu zelf of je goed bent of niet.Werkt je aanpak niet dan zijn ze “klaar”met je. De periode dat ze naar de fysio gaan omdat het toch “betaald”wordt is voorbij.Ga je onderscheiden van de rest en durf iets nieuws te brengen. Investeer meer tijd in je technieken (zonder stekker)Durf ook met myofascial release te werken.Investering van een dag (of twee).
september 27th, 2011 at 16:28
Beste Lennard,
De fysiotherapeut is een deskundige op het gebied van het menselijk bewegen daar waar sprake is van herstelbelemmering op het gebied van functies, activiteiten en participatie.
Als ik zo eens rondneus op jouw website lijkt er eerder sprake te zijn van ‘De nieuwe gymnastiekleraar’.
Je gebruikt in je weblog hierboven daarvoor prima marketing-achtige termen.
Zolang als je dat maar niet onder verzekerbare zorg in de zin van aanvullende zorgverzekeringen en de Zorgverzekeringswet laat vallen, heb ik daar geen enkel bezwaar tegen.
Want daarbuiten geldt dat de klant voor alles wat hij of zij wil zelf de marktprijs moet ophoesten.
Dan is er tenminste geen sprake van ‘individueel genieten en het collectief van verzekerden ervoor te laten betalen.
september 27th, 2011 at 17:34
Beste Peter,
Bedankt voor je reactie. Ik ben het met je eens dat de fysiotherapeut een expert is op het gebied van menselijk bewegen. Sterker nog, ik ben een groot voorstander van het uitdragen van deze boodschap.
In je reactie vergelijk je me verder met ‘de nieuwe gymnastiekleraar’, wat ik overigens prima vind, omdat ik me daar niet te goed voor voel.
Tenslotte is het artikel juist geschreven om de fysiotherapeut uit te dagen om buiten de conventionele kaders (Zorgverzerkeringswet) te denken.
Fysiotherapie waarbij de klant (echt) centraal staat en niet de regelgeving van derden.
september 27th, 2011 at 18:59
Beste Lennard,
Je hebt volkomen gelijk, in een volledig markgerichte omgeving staat de klant echt centraal.
Dat zijn echter niet de kaders (beroepsomschrijving, wetgeving, ethiek, etc.) waarbinnen een fysiotherapeut werkt.
Waar de klant echt centraal staat, zal deze daar zelf ook echt volledig voor moeten betalen.
Een gymnastiekleraar of orthopedisch chirurg zijn eveneens thuis op het gebied van het menselijk bewegen, maar niet binnen de volledige definitie van fysiotherapie zoals ik die gegeven heb.
Personal training en sporttraining gegeven door een fysiotherapeut zijn geen fysiotherapie.
september 27th, 2011 at 20:21
Beste Peter,
Ik begrijp dat het moeilijk is om buiten de conventionele kaders te denken en dat is prima. Fysiotherapie ‘nieuwe stijl’ is niet voor iedereen weggelegd.
Verder heb ik nooit beweert dat personal training gelijkstaat aan fysiotherapie. Maar het is wel een prima aanvulling.
Overigens kaart je wel een behoorlijk grijs gebied aan. Want valt medische fitness dan wel onder fysiotherapie of ook niet? Het is wel een afstudeerrichting op de opleiding. En hoe revalideer je voetballers in de laatste fase van hun VKB herstel zonder sportspecifieke hersteltraining? Of is dat ook geen fysiotherapie? Ik ben benieuwd naar de mening van de sportfysiotherapeuten over dit onderwerp.
september 28th, 2011 at 19:35
@Lennard
Ik denk dat je precies goed zit met je idee. de huidige fysiotherapeut is een expert op zijn vakgebied. Echter, de wereld is groter dan alleen dit vakgebied en hierbuiten zouden fysiotherapeuten hun expertise ook zeer goed aan kunnen wenden. Dan moeten ze alleen wel goed nadenken over hoe ze dit willen gaan doen en welke (extra) expertise ze daarvoor nodig hebben. Ik vind dat jij daar een mooi voorbeeld van bent, bedankt voor je blogpost.
september 29th, 2011 at 09:45
Beste collegae,
Niet alles wat een fysiotherapeut doet is per definitie fysiotherapie omdat hij nu eenmaal een opleiding tot fysiotherapeut heeft.
Binnen ons domein meen ik naast een master en HBO-niveau ook een MBO-niveau te onderscheiden.
Dat is er officeel niet en als dat ingevoerd zou worden, wil ik er voor pleiten dat niet weer te geven met de titel fysiotherapie.
Alleen dan blijft duidelijk waar ‘fysiotherapie’ voor staat.
‘Als alles fysiotherapie is, is het gelijktijdig ook niets.’
september 30th, 2011 at 10:33
Beste collegae,
Ik ben het met Peter eens dat er een duidelijk en transparant beroepsprofiel moet blijven bestaan. Maar dat wil niet zeggen dat we ons niet verder kunnen ontwikkelen. Want terwijl ik dit schrijf vragen veel collega’s zich op twitter af of de 20 behandelingen die de patiënt volgend jaar zelf moet gaan betalen, niet de doodsteek van het vak is… De klant zal in de toekomst steeds meer zelf moeten gaan betalen en bepalen. En waarom kiest hij/zij dan voor jouw praktijk? Als we de klant niet echt centraal gaan stellen door aan zijn wensen te voldoen door o.a. nieuwe producten te ontwikkelen, dan valt er straks weinig meer centraal te stellen..
oktober 1st, 2011 at 07:26
Beste Lenaard,
Wie zijn eigen domein niet kent, kijk b.v. in de Gouden Gids onder het kopje Fysiotherapie en zie hoe weinig richtinggevend ons KNGF optreedt, laat zich uit die onzekerheid voor veel geld door adviesbureau’s aanpraten dat de klant centraal gesteld moet worden.
Dat binnen EBP patientwaarden in een aantal gevallen meer aandacht zouden moeten krijgen vereist een andere oplossing.
Als de klant centraal staat gaat die bepalen wat fysiotheapie is en dat lijkt mij pas voor langere termijn een bedreiging.
Nog bedreigender vind ik dat hier nauwelijks een discussie over is.
oktober 16th, 2011 at 11:35
LS,
‘de nieuwe fysiotherapeut’ is een mooie term die past in een tijdsgewricht waarin het hip is te praten over ‘het nieuwe wielrennen’ ‘het nieuwe voetbal of ‘de nieuwe politiek’. Nieuw staat dan vaak voor beter….
In de bijdrage van collega Lennard Knol staat het nieuwe vlgs. mij voor ‘andere’. Maar of we dat (aanvullend) moeten willen betwijfel ik sterk. Met Peter van der Salm ben ik het eens dat we geen gymnastisch begeleider moeten worden. Laat dat aan andere professionals over. Tenzij er een verticalisering wordt doorgevoerd van functies en verantwoordelijkheden in het beroep Fysiotherapeut => Master – Bachelor – MBO
Hoezo ‘de nieuwe fysiotherapeut’ als er voor de huidige fysiotherapeut nog voldoende werk te verzetten is. Voorlopig is mijn idee; vasthouden aan kaders als beroepsprofiel, wetgeving en ethiek.
En buiten de box denken dan? Zeker, maar laten we daar in de rol van huidige fysiotherapeut eens mee beginnen.
oktober 30th, 2011 at 21:20
Beste Edwin,
Bedankt voor je reactie. Grappig dat je net als collega Peter van der Salm refereert aan ‘gymnastiek’. Zijn jullie vergeten waar de oorsprong ligt van ons vak? We zijn altijd al veredelde gymnastiekleraren geweest 😉
Heilgymnastiek
` heil – gym – nas – tiek [-gim-] de -woord (vrouwelijk) lichaamsoefeningen ter genezing van afwijkingen
Gevonden op http://www.woorden.org/woord/heilgymnastiek
oktober 31st, 2011 at 08:56
Beste Lennard,
Goed dat je de wortels van ons vak kent en ziet dat we de witte jas van de dokter meer verruilen voor het trainingspak.
Vergeet echter niet de meer dan 100 jaar ontwikkeling die ons inmiddels meer doen zijn dan een gymnastiekleraar of wellnesscoach.
Ik ben benieuwd welke definitie jij van fysiotherapie hanteert, want daar draait het uiteraard om.
Daarmee bedoel ik een definitie op een niveau die insluit en gelijktijdig uitsluit van wat het niet is.
Het KNGF heeft in ieder geval geen definitie van fysiotherapie in huis.
Met collegiale groeten,
Peter van der Salm.
november 10th, 2011 at 11:53
Beste Peter,
Ik kan me heel goed vinden in de definitie zoals je die beschrijft in je eerste reactie.
Het punt wat ik echter probeer te maken in het artikel, is dat er voor de fysiotherapeut als specialist op het gebied van bewegen, genoeg kansen liggen door producten/programma’s te ontwikkelen die aansluiten bij de hedendaagse wens van de klant.
Ik denk dat je deze kansen als een verrijking van het vak moet zien in plaats van een bedreiging van de eigen identiteit.
Vriendelijke groet,
Lennard Knol
november 10th, 2011 at 21:08
Beste Lennard,
Laat ik de door mij gehanteerde definitie van fysiotherapie hier volledig geven:
Fysiotherapie is het onderzoeken en begeleiden van belemmeringen van natuurlijke herstel- en aanpassingsprocessen van het menselijk bewegend functioneren met als doel bij te dragen aan kwaliteit van leven van de patiënt door middel van advies, bewegingstherapie, massagetherapie en
fysische therapie i.e.z.
Als jij binnen deze defintie braakliggende hedendaagse wensen van klanten weet te ontwikkelen, ben ik je man.
Misschien heb je al een voorbeeld?
Met collegiale groeten,
Peter van der Salm.
november 21st, 2011 at 01:17
Zucht…
Alwéér zo’n kansen-man, die nergens bedreigingen ziet, maar alleen kansen.
Is dat nu onderhand niet weer een beetje uit de mode aan het raken?
november 21st, 2011 at 13:24
Beste Francis,
Met zo’n reactie kan helaas niemand wat.. Dit artikel is juist geschreven als een reactie op toekomstige bedreigingen voor het vak.
Maar denk vooral in bedreigingen in plaats van kansen en dan komen we er wel met z’n allen… Zucht…
december 5th, 2011 at 22:12
Beste Lennard, ik begrijp dat je overal handel in ziet, dat betekent echter niet dat je daarmee gelijk hebt in je opstelling t.o.v. bedreigingen.
Er zijn mensen die tegenwoordig kennelijk in alle bedreigingen kansen zien.
En dat zijn niet altijd de meest ethische figuren. Lennard, dat weet jij ook wel.
Die zien kansen bij oorlog, bezettingen, en overlijdens. Die zien handel in ellendige omstandigheden, zelfs wanneer die ten koste gaan van anderen die wèl lijden onder bedreigingen maar niet handig genoeg zijn van kommervolle omstandigheden te profiteren.
Ik hoop dan maar dat jij ook je grenzen kent bij het opmerken of creëren van kansen bij bedreigende situaties.
Een bedreiging is nu eenmaal een bedreiging Lennard, en alleen de meest lepe types zien in elk gevaar een kans.
Ik heb onderhand een beetje genoeg van handige jongens die in alles kansen zien.
En dáár zucht ik niet van.
december 6th, 2011 at 13:32
Beste Francis,
Vind je zelf niet dat je te ver gaat met je vergelijking?
Ik begrijp je vermoeidheid maar daarvan moet je de oorzaak niet bij Lennard leggen.
december 6th, 2011 at 17:46
Je hebt gelijk Rob, mijn oprechte excuses daarvoor.
Wat ik bedoelde, en wat nu ik het zo lees niet uit de verf is gekomen, is dat het een risico is in alles kansen en in niets bedreigingen te zien, maar ik bedoelde zeker niet dat Lennard behoort tot het type kanshebbers uit mijn voorbeelden.
Ik liet slechts zien waartoe het in alles kansen zien in extremo kan leiden, maar ik begrijp het misverstand.
We leven naar mijn mening in een tijd van bedreigingen, economisch, financiëel en zeker ook betreffende ons vak zoals wij dat kennen en tot op heden ook konden uitvoeren.
Ik vind, en daar mag men uiteraard met mij van mening in verschillen, dat men van bedreigingen niet moet doen alsof ze niet bestaan om er dan maar een kans van te maken.
Ik had het beter daarbij kunnen laten. Sorry Lennard.
februari 27th, 2012 at 14:17
Deze hele discussie is gestart doordat Lennard Knol een bedrijf heeft waarin hij fysiotherapie combineert met onder andere personal training. De vraag of dit dan wel fysiotherapie is werpt heel wat stof op. Mijn antwoord hierop in het geval van Lennardknol.nl is; Ja en Nee. Hij is wel degelijk fysiotherapeut maar ontkent niet dat hij daarnaast ook personal trainer is. Waarschijnlijk voert hij zowel fysiotherapeutische taken alsook fitness-instructeur/personal trainer achtige taken uit. En daar word in mijn ogen een beetje kinderachtig op gereageerd met termen als gymleraar. Zie de zaken toch zoals ze zijn, Lennard heeft een commercieel product op de markt gezet dat blijkbaar werkt door fysiotherapie te combineren met personal training. ‘Good for him’ toch?
Waar ik het wel mee eens ben is dat men dit geheel niet als ‘de nieuwe fysiotherapeut’ mag bestempelen. Blijf duidelijk onderscheid maken tussen fysiotherapie en personal training.
Ik ben het met Lennard eens als hij het heeft over kansen voor fysiotherapeuten, fysiotherapeuten kunnen (en zullen) zich meer en meer naar het concept dat Lennard beschrijft gaan bewegen omdat daar gewoon markt voor is. En omdat de markt voor de fysiotherapeut in zijn behandelkamertje steeds meer verziekt word. Daar is niets mis mee in mijn ogen. Maar nogmaals, er moet wel duidelijk onderscheid tussen personal training en fysiotherapie blijven bestaan.
mei 9th, 2012 at 10:11
Heeft dan niemand in de gaten waarom de markt van het behandelkamertje steeds verder verziekt? Volgens mij kent de fysiotherapie een verleden en dat verleden -om dan maar in commercie stijl te blijven- is niet al te heilig. Ik vind het niet meer dat terecht dat wij als beroepsgroep -en dat zie ik als een plicht gezien dit verleden!!!- hard ons best moeten doen om schoon schip te maken en maar eens met een goed product te komen.
Wat is inderdaad fysiotherapie?? Als daar al niet eens een fatsoenlijk antwoord op kan worden gegeven…. Wat zijn herstel belemmeringen??? Kunnen er wel duizenden zijn, intern, extern etc. Moeten we onderhand niet eens gaan erkennen dat wij de wijsheid niet in pacht hebben en de problemen van een ander (in dit geval fysiek) misschien wel helemaal niet KUNNEN oplossen. Dat dit alleen de persoon zelf kan. En dat is voor mij de reden dat ik voor 100% achter de gedachtegang van Lennard Knol sta en voor 0% achter de reguliere fysiotherapie. Ook al ben ik er zelf een. Waarom kan er nou niet één keer erkend worden dat de reguliere fysiotherapie veel hiaten heeft en dus onvoldoende oplevert! Want daar gaat het om: dat die patiënt/klant iets kan wat hij niet kon. De enige manier om dat te bereiken is voorlichting en trainen oftewel: educatie en doen. Dat doe je niet in een behandelkamertje. Hooguit het bespreken van je behandelplan, aanpak en voortgang. Evt. een behandeling, voorwaarde scheppend o.i.d. Maar hou eens op met dat betuttelen, alsof de klant/patiënt zo afhankelijk is van ons en anders morgen dood gaat. En vooral dat passieve gedoe! Dat is pas commercieel: iemand afhankelijk maken zodat hij/zij denkt dat ie nog 35 keer vaker terug moet komen.
Lennard: ik waardeer jouw denkwijze enorm! Ik hoop het nog mee te gaan maken 😉
mei 9th, 2012 at 20:05
Beste Marleen,
Bedankt voor je reactie en waardering! Ik ben het helemaal met je eens. Ik denk zelfs dat ‘fysiotherapie oude stijl’ zijn bestaansrecht aan het verliezen is. De eerste tekenen hiervan zijn al merkbaar. Klanten accepteren het (terecht!) niet langer meer dat ze 35x terug moeten komen voor een behandeling van 15 minuten in een behandelkamer.
Fysiotherapeuten zijn over het algemeen door alle regelgeving van derden vergeten waar het echt om draait, het helpen van de klant met zijn of haar bewegingsproblemen. Wat mij betreft is de fysiotherapeut nog altijd de specialist in beweging. Maar dan moeten we onszelf wel zo profileren!
Gelukkig zie ik dat steeds meer collega’s nieuwe producten aan het ontwikkelen zijn. Ik merk namelijk in de praktijk dat er enorm veel vraag is naar deskundige en verantwoordelijke begeleiding op het gebied van bewegen en trainen. Maar zeker ook naar advies en begeleiding op het gebied van voeding en coaching. Je ziet, kansen genoeg! Wat mij betreft gaan we eindelijk van ‘fysiotherapeut’ naar ‘fysiocoach’. Dit is overigens de titel van de scriptie waar ik in 2005 met 2 collega’s de RGF scriptieprijs mee won..
mei 9th, 2012 at 22:21
Hoi Lennard,
Inderdaad van fysiotherapeut naar fysiocoach. Dan maar onder het mom van de ‘gymleraar’. Ik ben ook liever die gymleraar, net als jij, zogenaamde wondertherapeut. Er is genoeg evidentie voor bewegen in het algemeen, dus zeker voor onze visie. Ik vind het net als jij een uitdaging om een training en advies op maat te geven: dus specifiek voor de betreffende cliënt, diens hulpvraag en diens context.
Inderdaad als je jezelf specialist in beweging noemt, ben dat dan ook. Het lijkt mij moeilijk bewegen in een ruimte van 2m bij 2 m. Dat verhaal van voorwaarde scheppend behandelen (of zoiets?) in hoeverre is dat nou eigenlijk nog te onderbouwen????
Jammer dat bijna geen fysiotherapeut lijkt te begrijpen dat we zelf verantwoordelijk zijn voor de gedragingen van zowel de cliënt (die inderdaad zo goed en zo snel mogelijk wil herstellen: ook op de LANGE TERMIJN) als van de zorgverzekeraar (pakketten snijden, audits, behandelgemiddelde).
Het verbaast me dan ook hoe veel fysiotherapeuten er ontzettend boos blijven op zorgverzekeraars en hoe weinig fysiotherapeuten er met jouw idee instemmen…
Lijkt me uiteraard een leuke scriptie 😉
Wat ik me overigens wel heel goed kan voorstellen is dat een bepaalde groep fysiotherapeuten (ondernemers) moe wordt van alle regelgeving en de verander cultuur.
mei 9th, 2012 at 22:35
Ik bedoelde in de eerste alinea: ‘dan de zogenaamde wondertherapeut’
sorry…
mei 9th, 2012 at 23:31
Beste Marleen,
Ik vraag me af of je wel het goede vak hebt gekozen., Het lijkt erop alsof je jezelf niet in staat acht mensen te helpen met hun klachten en dus maar een beetje wilt gaan coachen.
Dat doen leraren tegenwoordig ook, ze geven geen les meer, brengen geen kennis en ervaring meer over maar laten iedereen het zelf maar gezellig uitzoeken, hetgeen behalve slecht leraarschap ook nog eens qua tijd een zeer inefficiënte werkwijze is: een leerling doet er veel langer over om uit te zoeken wat een docent hem ter plekke kan uitleggen. Misschien heb jij dat soort onderwijs op je opleiding fysiotherapie genoten, hetgeen een verklaring kan zijn voor je antifysiotherapie-houding. Misschien heb je er te weinig opgestoken en denk je daarom dat je de problemen van een ander niet kunt oplossen, wie zal het zeggen.
Maar goed, als jij gelooft in interne en externe (vast psychologische) herstelbelemmeringen van arthrose, Multiple Sclerose, Parkinson, spasticiteit en athetose, van een hemiplegie of ALS, dan zou je inderdaad nooit (meer) een behandelkamer moeten betreden en zou je beter een ander vak kunnen gaan kiezen.
mei 10th, 2012 at 08:04
Beste Francis,
Wat Marleen een stuk terug aanhaalt is wel degelijk een probleem waar wij als fysiotherapeut aanlopen.
Geen enkele klacht is gelijk en geen enkel persoon is gelijk. Hierbij zien wij in de praktijk dat de fysiotherapeuten steeds vaker buiten de behandelcabine treden. Zelf ben ik een voorstander van een combinatie van voorwaarde scheppende handelingen voordat er getraind gaat worden. Maar de fysio die in zijn of haar hokje blijft zitten begint achterhaald te worden. Hiervoor is de evidentie al meerdere malen voor op tafel gelegd en aangezien fysiotherapeuten (waaronder ik ook) soms wel wat stijfkoppig zijn wordt dit veel naast hun neergelegd.
De fysiotherapie zal moeten ontwikkelen om zo goed mogelijk onze patienten te kunnen ONDERSTEUNEN in hun herstel. Het lichaam van de patiënt heeft de prikkel nodig om te kunnen herstellen maar moet het toch echt zelf doen.
mei 10th, 2012 at 10:58
Collegae,
Centraal in deze discussie staat het begrip ‘Fysiotherapie’.
Een goede definitie includeert scherp en excludeert evenzo.
Ik heb gevraagd naar een definitie en daarna bleef het hieromtrent angstvallig stil, terwijl de discussie doorloopt alsof die definitie duidelijk is.
Met collegiale groeten,
Peter van der Salm.
mei 10th, 2012 at 12:01
Geachte Peter,
Als ik kijk naar de definitie zoals beschreven in de boven geplaatste reactie denk ik dat deze redelijk concreet is.
Maar met de noot dat fysiotherapie een continu vernieuwend vak is. Ook de patiënten groepen hebben invloed op de definitie van fysiotherapie zoals uitgevoerd door de therapeut. Ik denk dat het stuk ” onderzoeken , begeleiden van belemmeringen van natuurlijke herstel- en aanpassingsprocessen van het menselijk bewegend functioneren” een belangrijk deel van definitie is. Hoe men tot het resultaat komt is ter invulling van de therapeut. Een definitie zal voor fysiotherapie dus nooit zo concreet gesteld kunnen worden. Daarbij ben ik van mening dat sporttraining wel degelijk valt onder het fysiotherapeutisch handelen. Het artrhokinematisch bewegen van een gewricht betekend niet dat deze ook direct goed belastbaar is in de situaties waarin deze knie gebruikt zal worden.Veel van onze collega’s hebben geen flauw idee waarom er getraind wordt en wat de functie van het trainen is. Waarom maken we 15 herhalingen met een bepaald gewicht? Wat is het doel wat daarbij gesteld wordt? Waarom gebruiken we gesloten keten oefeningen met een bepaald gewicht om spierkracht op te bouwen? Doe ik dit met 5 kilo of 50 kilo? Dit zijn problemen waar de meeste therapeuten geen antwoord op weten. Hierdoor zal training dus ook minder effectief zijn in de therapie. Wanneer goed uitgevoerd met goede onderbouwing heeft trainen 100% effect op het dagelijks functioneren van de patiënt.
met collegiale groeten,
Dennis Hofstra
mei 11th, 2012 at 01:34
Dag Dennis,
Waar wij in de fysiotherapie tegenaan lopen zijn eerder de trends die elk decennium in de fysiotherapie opduiken en door de grote groep wordt omarmd totdat de nieuwe trend zich weer aandient.
De huidige trend is “coaching”. Na 2015-2010 komt er ongetwijfeld weer een andere.
Zo’n trend wordt vooral opgepikt door pas afgestudeerden die met hun beperkte kennis en ervaring de illusie koesteren dat zìj in de gaten hebben hoe e.e.a. in elkaar zit en hoe de fysiotherapie zou moeten veranderen.
Meestal lepelen ze niet meer op dan datgene wat ze in hun opleiding hebben vernomen.
Voor wat betreft het begrip “evidence” waar we de laatste jaren mee worden doodgegooid: er is maar heel weinig bewijs voor de werkzaamheden van een fysiotherapeut aanwezig. En dat geldt ook voor de coaching activiteiten door de drop-outs in de fysiotherapie.
Ja ik weet het wel: er zijn nieuwe “producten”, maar ze houden geen stand want met de volgende fase moeten die “producten” weer baan maken voor hun opvolgers die dàn weer in de mode zijn.
Men kan nl. niet serieus van mening zijn dat zij in 2012 eindelijk het ei van Columbus in de fysiotherapie hebben uitgevonden?
Lijkt mij niet verdedigbaar.
Net zomin als bij de eieren van 2002, 1992, 1982 en alle eieren dáárvoor.
mei 11th, 2012 at 10:03
Definitie Fysiotherapeutische doelstellingen
• creëert mogelijkheden tot het verbeteren of het
instandhouden van het participatieniveauvan de patiënt
• voorkomt hulpvragen, gezondheidsproblemen en herhaling
van gezondheidsproblemen op het gebied van het bewegen
• heft gezondheidsproblemen op (benoemd in functies,
activiteiten en participatie), vermindert deze of helpt deze te
compenseren
• biedt begeleiding en ondersteuning gedurende het lijden
van de patiënt
• beïnvloedt attitude, gedrag en leefstijl van de hulpvrager
voor zover ze een relatie hebben met de hulpvraag en/of het
gezondheidsprobleem
• beïnvloedt de woon- en werkomstandigheden voor zover
deze een relatie hebben met de hulpvraag en/of het
gezondheidsprobleem
Beste collega’s
Een ontzettende boeiende discussie waarbij we als beroepsgroep elkaar weer in de haren vliegen om gelijk te krijgen over de definitie van een vak dat zoveel verschillende facetten heeft dat het in mijn mening niet te definieren valt (de omschrijving van ons beroepsprofiel omvat ook niet voor niets 34 pagina’s)
Ons vak is in de afgelopen jaren enorm in beweging. Dit kan niemand denk ik ontkennen. Er is steeds meer specialisatie(manueel/sport/kinder/etc +masterniveau), en dit wordt steeds meer aangemoedigd vanuit het KNGF/zorgverzekeraars/patienten.
Binnen dit gegeven maak ik helaas op dat er een polarisatie aan het ontwikkelen is binnen de verschillende visies i.p.v. een aanvulling op elkaar. Zowel het revalideren van de eindfase van een VKB (grote sportspecifieke vraag), als het behandelen van rugblokkades (manuele vraag) valt onder fysiotherapie, en moet bij voorkeur behandeld worden door de therapeut die hiervoor het beste is gekwalificeerd. De 1 zal hierdoor meer tijd doorbrengen in de behandelcabine, de ander in de sportzaal. Ik vraag me oprecht af waarom hier een discussie over moet bestaan.
Beide uitersten zijn denk ik niet wenselijk. Een therapeut die nooit uit zijn behandelkamer komt en alleen maar vast kan houden aan denkbeelden uit de jaren 80/90 zal geen adequate zorg meer kunnen verlenen. Het vak evolueert nu eenmaal. (er zal altijd een nieuw ei worden uitgevonden, sommige zijn trends, andere hebben bewezen al wat meer bestaansrecht)
De therapeut die alleen maar bezig is met training mist denk ik het “fingerspitzengefuhl” en loopt het risico voorbij te gaan aan symptomen die als hij wat regelmatiger naar de patient op de bank zou kijken (en voelen/bewegen) wel zou onderkennen en naar zou kunnen handelen.
Francis, je hebt het over het probleem van leraren die geen les meer geven. De vraag (binnen ons vakgebied) is echter of het probleem bij de leraren ligt of bij het onderwijssysteem. Ik erger me persoonlijk al jaren aan het gebrekkig anatomisch/praktisch niveau van mijn stagiares. “gewone” lessen anatomie worden amper meer gegeven, praktische lessen zijn er ook bijna niet meer. Projecten des te meer (leer vooral EBP!!) Ook op de masteropleidingen heb ik ervaren dat het stuk wetenschap centraler komt te liggen dan het doceren van daadwerkelijke praktische toepasbaarheid. Een student leert tegenwoordig wel wat hij het beste zou kunnen doen, maar niet meer hoe hij dat aan kan pakken.
Dit zorgt op den duur eerder voor een daling van ons niveau i.p.v. een stijging ondanks alle academische titels.
Een fysiotherapeut is een practicus. Ik denk/hoop dat we allemaal zo valide mogelijk willen werken om zo snel mogelijk een zo goed mogelijk blijvend resultaat willen behalen. Laat hier het accent op gelegd worden.
De invulling van hoe dit in zijn werk gaat hangt zoals ik hierboven al heb geschetst enorm af van de setting waarin je werkzaam bent en de taken/afstemming in het team.
Laten we geen van allen pretenderen om de enige juiste manier van behandelen in pacht te hebben. Zoals beschreven is iedere patient/klant uniek en heeft een eigen zorgvraag. Deze wordt ook door hem/haar bepaalt. Als fysiotherapeut is het denk ik dan ook belangrijk om zo flexibel te zijn dat je niet blind vast blijft houden aan je eigen gouden standaard en deze aan de patient probeert op te leggen.
Met collegiale groet,
Athal Pals
mei 11th, 2012 at 10:05
Dag Francis,
Als men gaat spreken in de taal van trends dan ben ik van mening dat er een commercieel belang bij moet zijn.
Ik spreek liever over ontwikkelingen binnen de fysiotherapie. Stilstaan is letterlijk achteruitgaan of achterblijven. En het is zeker waar, dat wanneer iets werkt dat het niet overboord gezet hoeft te worden. Integendeel, maak gebruik van de kennis en ervaring die aanwezig is. En het is logisch dat net afgestudeerden op een andere manier werken dan de collegae die langer in het vak zitten.
Er is geen gouden ei zal er ook nooit komen maar streef naar het maximaal haalbare voor jou en patiënt en sta open voor verandering en vernieuwing.
mei 11th, 2012 at 21:54
@ Francis:
Onlangs is er een rechtszaak geweest van een fysiotherapeute. Ze moest een enorm bedrag terugbetalen aan de zorgverzekeraar vanwege forse overschrijding van het behandel gemiddelde. Haar belangrijkste argument was dat ze in een zwaardere patiëntencategorie (veel oncologie) behandelde en daarom meer of langduriger behandelde.
Ik ben van mening dat iedere patiënt -los van diagnose- een bepaalde behandelduur heeft. Die duur hangt uiteraard af van diagnose, maar net zoveel, zo niet nog meer van behandeldoelen. En de kunst is om een behandeldoel SMART te laten zijn zodat het traject ook ooit eindigt.
Dus, ondanks de zwaarte van een diagnose, vind ik dat je je als ZORGVERLENER strikt moet houden aan je limiet. Alleen al voor de geldigheid van je vak. En uiteraard voor het beheersen van de kosten!! Iets wat niet doelmatig gebeurt, is ook niet relevant. Niet voor de maatschappij en niet voor de patiënt. Alleen voor de behandelaar is het kassa.
Iets wat niet specifiek, meetbaar, acceptabel (relevant?), realistisch en tijdgebonden is, zou door iedere fysiotherapeut geweigerd moeten worden. Maar dat gebeurt niet in de praktijk…. Mensen die wel doelmatig willen zijn, moeten (zo blijkt nu) vechten en bureaucratiseren voor hun bestaansrecht of hun recht op zorg…
Het genoemde voorbeeld laat zien hoe makkelijk het is om als zorgverlener je omzet te draaien door de zwakke / kwetsbare groepen in te zetten met het enige argument: ze zijn ziek en hebben dus meer recht op zorg. Volgens mij is inmiddels ook al aangetoond dat overmatig en langdurig behandelen veelal ziekte (en gedrag) verergert zo niet veroorzaakt.
De tijd is rijp voor doelmatigheid en ACTIVITEIT, zodat mensen meer bewust raken en meer initiatief nemen mbt het oplossen van hun gezondheidsprobleem. De fysiotherapeut zou bij uitstek de persoon kunnen (en moeten) zijn om dit uit te dragen. Ik pleit voor het voorstel van Lennard Knol: laten zien wat je te bieden hebt, dan krijg je vanzelf tevredenheid van betrokken partijen.
Jammer dat je dat niet begrepen hebt Francis.
mei 12th, 2012 at 22:15
Dag Marleen,
Ja ik heb het wel degelijk begrepen!
Ik heb begrepen dat je op school goed hebt opgelet toen het ging om SMART doelen stellen en over EBP.
Kom mij svp niet aan met de riedel die je hierboven hebt opgesomd want daar word ik al vele jaren mee doodgegooid.
Vertel mij ook niets over activiteiten en bewustwording, je hebt hier niet met een klasgenoot te maken.
Niets nieuws onder de zon, alleen trends die per decennium veranderen. Ik heb ze zien komen en gaan.
Marleen, je stelt dat jij geen mensen kunt behandelen maar heb je eigenlijk wel goed geoefend om mensen te kunnen onderzoeken en te behandelen, heb je de anatomie, fysiologie en pathologie wel intensief bestudeerd en ben je er op geëxamineerd?
Ik twijfel daar ten zeerste aan.
Komt jouw opstelling niet voort uit een gebrek aan praktische kennis en vaardigheden waar het gaat om het menselijk functioneren, en de stoornissen daarin? En zet je je daarom af tegen de hulpverlening in de fysiotherapie en wil je het beperken tot wat vaag coachen?
Ik stel me de moeder van een spastisch kind al voor wanneer jij jouw handen van haar kind aftrekt omdat jij niet in staat bent dat kind te behandelen of dat niet wilt.
Of die mevrouw van 80 die krimpend van de pijn aan haar heup zich tot jou vervoegt en verwacht een fysiotherapeut aan te treffen, maar in plaats daarvan een zelfbenoemde coach aantreft.
Wat jij schetst van de huidige fysiotherapeutische praktijkuitoefening is een karikatuur, gebaseerd op achterhaalde voorstellingen van decennia geleden.
En dat is nou net het probleem waar het hier om gaat: fysiotherapeuten, net van de opleiding, die slecht zijn opgeleid, die hebben geleerd portfolio’s samen te stellen en te laten aftekenen, die theoretische modellen zich eigen hebben gemaakt maar geen fatsoenlijke docent voor de klas hebben gehad, geen avonden aan avonden hebben zitten blokken voor zware tentamens en daardoor in praktische en theoretische zin zwaar tekort schieten.
Marleen, als je geen fysiotherapeut wilt zijn: prima, maar, zoals Wim Kan al zei: als je de sport niet beoefent moet je je ook niet met de spelregels bemoeien.
Of om Pim Fortuyn te persifleren: “ga lekker naar huis, coachen, veel beter”.
mei 13th, 2012 at 07:39
Beste collega’s,
Pittige discussie hierboven, zeer interessant om te volgen.
Laten jullie elkaar wel een beetje heel aub en speel niet op de man!
mei 13th, 2012 at 12:05
Dus ik heb een gebrek aan praktische kennis en vaardigheden?
Trefwoorden van praktisch (online encyclopedie):
(bn): bruikbaar, dienstig, doelmatig, functioneel, handig, makkelijk, nuttig
praktisch (bn): efficiënt, verstandig, vindingrijk
praktisch (bn): feitelijk, zakelijk
praktisch (bn): handig
praktisch (bw): bijna, feitelijk, haast, hoegenaamd, nagenoeg, vrijwel, zo goed als, zowat, zogezegd
praktisch (bw): nuchter, prozaïsch
praktisch (bw): toegepast
Synoniemen voor praktisch:
nuttig (bn) : bevorderlijk, bruikbaar, dienstbaar, dienstig, goed, leerzaam, praktisch, productief, van dienst, van nut, voordelig, winstgevend
bruikbaar (bn) : applicabel, behoorlijk, doelmatig, geschikt, handelbaar, handig, nuttig, praktisch, toepasbaar, waardevol
handig (bn) : bruikbaar, gemakkelijk, geschikt, handelbaar, handzaam, makkelijk, praktisch
dienstig (bn) : bruikbaar, geschikt, nuttig, passend, praktisch, van dienst
doelmatig (bn) : doeltreffend, efficiënt, functioneel, gericht, praktisch
prozaïsch (bn) : alledaags, droog, nuchter, praktisch, realistisch
functioneel (bn) : doelgericht, praktisch, toepasbaar
pragmatisch (bn) : nuttig, praktijkgericht, praktisch
zakelijk (bn) : doelmatig, functioneel, praktisch
handzaam (bn) : praktisch
bijna (bw) : amper, bij, bijkans, haast, nagenoeg,
Ik vind dat je maar weinig goede argumenten hebt om te kunnen en mogen zeggen dat mijn praktische kennis ontoereikend is.
(Buiten het feit om dat ik zeker niet over de volledige kennis beschik).
Volgens mij ben je boos omdat je er niet zo goed tegen kunt dat er hogere eisen aan het vak fysiotherapie worden gesteld. Als je er al jaren mee doodgegooid wordt, zal er ook wel iets van kloppen, niet?
Je hebt me verkeerd begrepen als je denkt dat ik een vrouw van 80 met pijn in de heup, of een spastisch kind, niet wil behandelen.
Is het nou zoveel gevraagd om gewoon aan te geven wat je doet en waarom je dat doet? Als jij zelf zo’n fantastische scholing hebt gehad dan moet dat voor jou geen enkel probleem zijn.
En dan nog iets: PRAKTISCHE kennis doe je niet op als je mensen dag in dag uit ziet, onderzoekt en behandelt in een kamertje.
Wat in hemelsnaam heb je aan fysiologische en pathologische kennis als je mensen alleen maar behandelt???
mei 13th, 2012 at 15:14
Beste Rob, ik kan me inderdaad kwaad maken over mensen die in dit vak nèt komen kijken, die de wijsheid in pacht menen te hebben en die mijn vak en de duizenden betrokken, ervaren, goed geschoolde en hardwerkende beoefenaars daarvan verdacht maken en door het slijk halen.
En dan zeg ik ook wat ik daarvan vind.
Dit soort commentaren geeft de fysiotherapie een slechte naam, en is koren op de molen van NZA’s en zorgverzekeraars die ook (of juìst) voor zelfbenoemde “coaches” geen compassie hebben als het om bezuinigen gaat, integendeel!
En ja Marleen, praktische kennis doe je wel degelijk op door een vak lange tijd en intensief te beoefenen en door alle valkuilen en struikelblokken te nemen.
Daarmee ontwikkel je kwaliteit, niet door online woordenboeken te raadplegen.
Het is als met het behalen van een rijbewijs: ja, je hebt je theorie gehaald en geweldig: je hebt het praktijkexamen gehaald.
Een goede chauffeur kun je echter pas daarna worden: door veel te rijden en daardoor ervaring op te doen.
Hoeveel jaar ervaring heb jij?
mei 13th, 2012 at 16:14
Beste Marleen, om nog even aan te haken op je post van zonet:
In tegenstelling tot wat je daar naar voren brengt ben ik niet van mening dat er tegenwoordig hogere eisen aan het vak worden gesteld dan vroeger: integendeel het niveau is gedaald.
Ik merk dat er tegenwoordig studenten van de academies afstuderen die eertijds het eerste jaar niet zouden hebben gehaald. Ik vind het niveau behoorlijk gedaald en daarover maak ik mij oprecht zorgen.
Mijn insteek bij de beoordeling van stagiaires is altijd geweest: aan die persoon zou ik na zijn/haar afstuderen mijn eigen vader, moeder, partner of kind in behandeling durven geven. Ik merkte dat stagiaires steeds minder aan dat criterium voldeden waardoor ik neigde steeds minder voldoende stagebeoordelingen te verlenen en het begeleiden daarvan daarom aan een van mijn medewerkers overdroeg. Ik kon me niet verenigen met de verlaagde eisen door de academie.
Het belangrijkste waarmee de fysiotherapie in de vorm van het KNGF zich de laatste jaren in zijn kwaliteitsbeleid lijkt bezig te houden is het administreren van o.m. het stellen van doelen, behandelplannen en andere bureaucratische rimram, maar vaktechnisch wordt er maar weinig onderwezen en getraind.
Wat heb je er aan als je de helft van je tijd moet besteden aan het opschrijven van hetgeen je anders in diezelfde tijd had kunnen doen? En dat bij elke patiënt opnieuw, dag na dag, jaar na jaar. Verspilling van kostbare (patiënten)tijd. Geen enkele beroepsgroep moet zoveel van zichzelf bewijzen, geen andere beroepsgroep zou dat dan ook accepteren.
Het probleem dat dan ontstaat is dat men in theorie soms wel weet wat men zou kunnen doen, maar het in praktische zin niet of in onvoldoende mate beheerst.
Coachen is prima, maar je moet wel eerst je vak beheersen.
mei 13th, 2012 at 22:50
Haha, een mooie discussie weer, leuk!
Wat een beetje jammer is, is dat we weer in het “actief trainen en bewegen is de moderne en enig werkende vorm van fysiotherapie” terecht lijken te komen.
Wat Lennard als start schrijft gebeurt natuurlijk al jaren, oudere collegae deden dat al, ik ken collega’s van ruim 65 die 20jaar geleden al met hun specifieke sport patiënten of revalidatie patiënten een soort trainer-coach relatie hadden naast de behandelingen en dat is momenteel prima te vermarkten.
Marleen lijkt me wat doorgeschoten in het “actief” behandelen. Het mantra: “activiteit en bewegen is de fysiotherapie van deze tijd” is alweer over de top Marleen. Recente studies laten zien dat ook de stabilisatie protocollen van Jull en Sullivan net zaligmakend zijn, en dat zeer moeizaam ontwikkelde en gestructureerde oefenprotocollen nauwelijks of niet beter scoren dan andere behandelvormen.
Net terug uit adelaide (the future of pain congress NOI2012) wordt je nederig. Maar liefst 5 nederlanders waren er aanwezig, temidden van ruim 700 collegae uit de hele wereld. We zien dan helaas hoe NL positie verliest tav Australie, Canada, New Sealand en de VS. Ook Noorwegen en Engeland scoren uitstekend.
De openheid en het enorm goede contact tussen wetenschappers en ervaringsdeskundigen is daar dermate veel beter dat EBP niet alleen het beste van de wetenschap betekend, maar juist ook het beste van de therapeut en het beste van de patiënt. En daar krijgen we het moeilijk met collegae die hun anatomische en fysiologische kennis niet op orde hebben. Want het goed kunnen werken met allerlei psychologische vragenlijsten lijkt leuk, maar de moderne neurofysiologie laat ons zien dat biologie daar essentiële rollen in spelen.
Dan zijn de tools van de actieve FT die nauwelijks nog een gedegen onderzoek kan laten zien, en die geen evidente kennis heeft van de cortex, de neuropeptiden en de modulerende kernen ect, ruim onvoldoende. De trainingszaaltjes kunnen soms een zinnige rol spelen, maar zijn niet DE oplossing voor de gezondheidsklachten van onze omgeving.
PIJN, is HET woord dat de patiënt bezig houdt, daar komt de allergrootste groep mensen mee bij een behandelaar. Het inschatten van de pijn, het verhaal van ontstaan, de wegen die de patiënt heeft bewandeld en de inzichten van diezelfde patiënt, daar moeten wij (juist als modern werkende therapeut) mee aan de slag. En JA, dat is moeilijker dan gaan tennissen met iemand met armklachten, dat kost je meer studie en tijd, en zeker, je kunt dat niet met 4 patiënten tegelijkertijd, maar je kunt dan wel een zinvolle bijdrage leveren aan het in kaart brengen van het probleem, een richting geven aan het herstel, en een goede prognose scheppen en zodoende de beliefs op een gunstige en reële manier beïnvloeden.
Dus het wegwerp gebaar dat jij maakt naar de behandelingen en de onderzoeken in kamertjes, zou je als je echt verantwoord wil reageren, moeten maken naar het behandelen van patiënten in de oefenzaal, zonder dat ze zijn onderzocht, weken en weken met zinloze, geprotocolleerde oefeningen die zijn geëxtraheerd uit wetenschappelijk onderzoek van lang geleden en nooit zijn bedoeld voor deze groep mensen. Dogmatisch aanleren van transversus abd. oefeningen bij lwk klachten is onverantwoord, kosten ineffectief en schadelijk, maar iedere nieuwe oefen-fysiotherapeut lijkt het met alle eer en geweten uit te voeren…..
Je ziet, in mijn mening is Lennards verhaal al lang bestaand, het kan een goede hulp zijn om naast je reguliere tarief contact met klanten te hebben…maar vernieuwend????
Tav Marleens verhaal……ik kan alleen maar zeggen, denk even goed na voor je de behandelkamer weggooit en je alleen nog als “fitness-activiteiten-therapeut” opwerpt, want DAT zijn de MBO therapeuten van de toekomst: veel doen, weinig specifiek, voor een hele lage prijs en met een erg lage output…..dat zou toch jammer zijn?
ps. het SMART concept is zeer goed toepasbaar op mijn zienswijze….meetbaar is erg belangrijk m.i. maar dan wel meetbaar om een resultaat tav de patiënt te verkrijgen, en niet tav de verzekeraar of een beroepsgroep. Ik denk dat vragenlijsten een zwaar overschat instrument zijn in dezen.
ps2 het behandelgemiddelde in onze praktijk ligt ruim onder de landelijke trend, en dat terwijl we bijna alleen met ernstige pijnpatienten werken, dus het “behandelen in kamertjes leidt niet altijd tot een 35x” 🙂
Hartelijke groet,
Michiel
mei 15th, 2012 at 13:37
Allereerst: jullie lijken nog beter te weten hoe ik werk dan ik zelf. Knap hoor. Dat heb ik dus geleerd op mijn opleiding: conclusies maken die ergens op zijn gebaseerd, of géén conclusies maken. Wat een suggesties zeg!
Ik heb bijvoorbeeld nooit beweerd dat ik vind dat er geprotocolleerd of fitness achtig moet worden geoefend. Of de opmerking over gebrek aan kennis bij de jonge fysiotherapeuten en dat ze daarom slechte therapeuten zijn. Authority based: ze moeten doen wat jullie denken en vinden, dan doen ze het goed. Echt passé gewoon.
Ook heb ik geen behoefte om net zo goed te moeten zijn als mijn collega in Australië. Wie daar woont, wie daar zorgt. Zij hebben daar vast en zeker een heel ander financieringssysteem dan wij, dus dat is appels met peren vergelijken.
Lennard, ik hoop echt heel erg dat jouw trend gevolgd wordt, zodat we de verzekeraars en de klant kunnen laten zien wat we wél kunnen i.p.v. wat we niet kunnen, zoals het stoppen van veroudering, het genezen van kanker of het laten lopen van een spastisch kind.
En wie pretendeert het laatst genoemde wel te kunnen, moet met betere argumenten komen dan Francis en Michiel. Voor de verzekeraars en het volk. En terecht.
mei 15th, 2012 at 15:21
He, Marleen, bedankt voor weer een reactie…
Nu wordt het echt schieten met losse flodders zie ik….”geen behoefte om net zo goed te worden als collega in Australie…..ander financieringssysteem”
Goed worden (wat dat ook mag zijn) moet vanuit het diepste binnenste van je komen, omdat je DAT graag wilt, en niet vanwege de centjes….
Kijk, dus toch weer de financiën als onderbouwing waarom we minder ambitieus zijn….jammer jammer jammer, maar goed, ik zie het veel terug, niet alleen bij FT.
Eneh, de verzekeraars zijn niet zo interessant hoor, misschien moet je eens gaan denken aan de patiënt als jouw klant, en niet aan de verzekeraar, dat zou je echte klant goed doen 🙂
Veel succes verder Marleen, eneh, nogmaals, wat Lennard voorstelde gebeurt al lang, mooi beschreven, maar oude wijn in nieuwe kruiken…
Gr Michiel
mei 15th, 2012 at 18:20
Goed worden en goed zijn in je vak gaat prima samen met pogen tot kostenbeheersing.
Blijf vooral werken op het fysiotherapeutische eiland en maak je vooral geen zorgen over de echte verantwoordelijkheden die je hebt: onderbouwing van het vak (je handelingen) en het betaalbaar en toegankelijk houden van de zorg voor IEDEREEN. En omdat jullie dat niet (willen) doen, eisen de verzekeraars dat van jullie. Dat is net als bij kleine kinderen: wie niet luisteren wil…..
Hoe ze dat in Australië doen, zal mij inderdaad een zorg zijn. Hebben ze daar een crisis en een babyboom? Andere problemen, andere zorgen.
En dat ik op de financiën wil letten en niet klakkeloos behandel, maakt mij niet zomaar een slechtere fysiotherapeut of dat ik mijn werk niet leuk vind. Weer zo’n slechte conclusie.
Ik hoef meestal niet te denken aan mijn patiënt als klant hoor. Mijn patiënten zijn heel goed in staat om zelf te denken en te bepalen wat goed voor ze is. Sterker nog: dat is hun belangrijkste recht!
Om het voorbeeld van het spastische kind te gebruiken: voor het zelfde geld als van alle eeuwig durende en tot niets leidende fysiotherapeutische interventies, kan zo’n kind ook maatschappelijke begeleiding krijgen, of onderwijs volgen. Lijkt mij zinvoller, maar moet uiteraard evenzo de visie/wens/hulpvraag van het kind zelf zijn.
Bedank voor de discussie. Ik heb er veel van geleerd.
Groetjes!
mei 15th, 2012 at 20:53
Marleen, lees de discussie nog eens terug en lach hard om jezelf…dat lucht op en geeft perspectief op ontwikkeling, dan kan de toekomst er ook voor jou toch rooskleurig uitzien! Humor is namelijk een krachtig wapen, zelfs als je heel Nederland wilt veranderen tot zelfstandig beslissende kinderen met spasticiteit 🙂
PS het onderbouwen van het vak doen wij al jaren, de publicaties stapelen zich op en geven voor veel fysiotherapeutisch handelen een heel redelijke score. Je oproep tot Personal Trainer maakt dat nou niet gelijk geloofwaardiger…maar goed, daar ging het je eigenlijk ook niet om toch? Gratis zorg voor iedereen en toch een kostenbesparing was je ambitie…….tja….realiteit is ook een mooi woord.
Ik ben helemaal voor patiënten doe zelf beslissen wat en welke zorg goed voor ze is….dat zal ook hard nodig zijn want de vergoedingen zullen steeds minder worden en de eigen risico’s steeds hoger…..interessante tijden komen!
Ik heb ook genoten, tot volgende keer!
Groeten van Michiel
mei 16th, 2012 at 00:51
Dag Marleen, Ik merk uit alles dat je nog maar net van de opleiding bent en dat je daar de verhalen over eigen verantwoordelijkheid volledig en, voor zover ik het in deze discussie waarneem, op het absurde af uit zijn context hebt overgenomen.
Jouw patiënten hebben jou kennelijk helemaal niet nodig, sterker nog: het zijn helemaal geen patiënten want degenen die bij jou komen zijn volgens jouw woorden, geheel in staat zelf te beoordelen wat wel en niet goed voor ze is. De vraag komt dan op waarom ze zich dan tot jou wenden, ze weten alles blijkbaar zelf al.
Ik haal even een citaat uit een van je laatste reacties hierboven aan omdat dat illustreert hoezeer je op deze leeftijd er nog naast zit:
“zodat we de verzekeraars en de klant kunnen laten zien wat we wél kunnen i.p.v. wat we niet kunnen, zoals het stoppen van veroudering, het genezen van kanker of het laten lopen van een spastisch kind.’
“We” schrijf je; wie zijn die “we”? Spreek je namens ons allen of namens jezelf met je eigen beperkingen?
Ik raad je aan je tot het laatste te beperken omdat ik mij in deze liever niet door jou zou willen laten vertegenwoordigen.
Het “laten lopen van een spastisch kind”. Hieruit blijkt nu een gebrek aan kennis en ervaring. Òf je hebt zeer gebrekkig onderwijs genoten (wat je niet aan te rekenen is, maar wel tot bescheidenheid zou mogen leiden) òf je hebt niet opgelet tijdens de lessen neurologie en neurologische oefentherapie anders zou je weten dat de enige mogelijkheid die er voor een ernstig spastisch kind is om te leren lopen veel oefenen met een fysiotherapeut is.
Je weet er te weinig van Marleen en dat is een probleem.
Je komt net van de opleiding en weet feitelijk nog van niets. Zoals overigens alle net afgestudeerden, alleen blijven de meesten daar vrij bescheiden bij, wetend dat ze in hun carrière nog veel moeten leren.
Je denkt dat spasticiteit onbehandelbaar is, maar als je nog eens goed in je boeken zou duiken zou je ontdekken dat spasticiteit een symptoom van een aandoening is en lopen een functie.
Het is een kunst een spastisch kind te leren lopen Marleen en als je niets van neurologische defecten en behandelmogelijkheden weet zou je er beter ook niets over kunnen zeggen.
Ik zou zeggen: leer nog even een aantal jaren door voordat je je een oordeel vormt over wat een fysiotherapeut wèl en wat hij niet kan.
Verder: je maakt een grote denkfout door jezelf telkenmale tegenover verzekeraars te willen bewijzen. Dat is de verkeerde insteek: je moet je tegenover je patiënt kunnen verantwoorden. Die is je klant en die beoordeelt wat je doet en gedaan hebt en of je het goed hebt gedaan. Een verzekeraar is slechts geïnteresseerd in dossiers en gemiddelde aantallen behandelingen (dus in geld).
Je kennelijk beperkte en in dit debat vrij agressief overkomend wereldbeeld zal ook wel debet zijn aan je ontkenning dat kwaliteit niet voor een fooitje verkrijgbaar is. Kwaliteit heeft zijn prijs Marleen en wie dat niet gelooft heeft toch te weinig om zich heen gekeken, want een Breitling is toch echt een beter horloge dan hetgeen je uit de speelautomaat van de kermis haalt.
Je schrijft dat je niet de ambitie hebt een goede fysiotherapeut te zijn.
Daar sta ik even bij stil want dat vind ik ècht ernstig. Tot op heden vond ik wat je schreef nogal komisch maar dit geeft mij echt aanleiding je aan te raden iets anders te gaan doen. Iets waarbij je niet goed hoeft te zijn, in een beroep waarin kwaliteit geen noodzaak is.
Overigens vraag ik mij af of jij jezelf, je partner of je toekomstige kinderen zou willen laten opereren door een chirurg die niet de ambitie heeft even goed of nog beter te zijn dan zijn Australische collega’s.
Als je dat ontkennend beantwoordt moet je bij jezelf te rade gaan waarom je aan jezelf mindere eisen stelt.
Tot slot: ik heb het al eens gevraagd maar doe het nog maar eens: op hoeveel jaren ervaring als fysiotherapeut en als mens baseer jij jouw gedecideerde opvattingen?
mei 16th, 2012 at 07:54
Sooow dames en heren,
Is de modder bijna op? Gaat er nog een conclusie getrokken worden uit dit verhaal? Of gaan we nog even verder met modder gooien. Het komt er voor iedereen op neer dat de therapeuten in kwestie allemaal hun handelen eens goed onder de loep moeten nemen. Maar in dit geval de zal deze discussie niet uitlopen op een verbetering van het fysiotherapeutisch inzicht, wat het wel oplevert is irritatie over en weer.
Wat mij betreft mag de discussie wel weer terug naar het oorspronkelijk onderwerp.
Met collegiale groet,
Dennis Hofstra
mei 16th, 2012 at 08:00
Naast de irritatie bij sommigen is er volgens mij al vaak in deze discussie een conclusie getrokken tav het originele bericht. De voorgestelde zaken van Lennard bestaan al lang en zijn goed toepasbaar binnen het fysiotherapeutische domein zolang het verbonden is met pathologie. Door de zorgverzekeringswet zijn curatief en preventie uit andere potjes betaald en moeten we daarom een scheiding daarin maken, verder geen nieuws lijkt me?
Groet,
Michiel
mei 16th, 2012 at 08:18
Dennis, even aanvullend,
Ik pleit (ook in overleg met zorgverzekeraars) al jaren voor een eigen bijdrage (bv 5-10 euri) per behandeling, contant te voldoen door de patiënt. Daar krijg je een prima schifting door tav onnodige zorg en onnodige zorgdraag, de voeten van de patiënt gaan dan beslissen wie in zijn/haar ogen kwaliteit levert. Ik heb dit jaar voor het eerst een groep mensen in de praktijk die heel bewust hun AV verzekering hebben opgezegd omdat ze denken voordeliger uit te zijn met het zelf betalen van FT/MT. Een eigen risico van max 600 euri dus bij een eventuele chronische indicatie…..
Dat dit voor de allerarmste moeizaam zal zijn begrijp ik, hopelijk kan daar een soort basis vangnet voor komen, maar hoe dan ook, de komende jaren zal de zorg dermate veel duurder worden dat er keuzes gemaakt moeten worden.
Groet, Michiel
mei 16th, 2012 at 12:41
Beste collegae,
Bedankt voor de reacties! Het is inderdaad goed om niet in een welles-nietes discussie te verzanden maar laten we proberen van elkaar te leren. Collega Michiel spreekt van oude wijn in nieuwe kruiken. Allemaal prima maar profileer je dan ook (opnieuw) op die manier en durf samen met je collega’s niet-verzekerde zorg te ontwikkelen en aan te bieden. Want ik zie om me heen collega’s zoeken naar een duidelijke beroepsidentiteit. De wil is er wel maar de weg wordt vaak versperd door onduidelijke regelgeving van derden.
Want terwijl ik dit schrijf wordt er door het KNGF onderzoek gedaan naar de dalende zorgvraag voor fysiotherapie. Ondertussen merk ik in de praktijk dat er juist heel mensen op zoek zijn naar professionals die zorg bieden op het gebied van bewegen, voeding en coaching. Pretenderen we dit te kunnen geven in onze ‘oude rol’, of willen we deze zorg niet geven en laten we het over aan anderen of moeten we ons doorontwikkelen richting ‘FysioCoach’?? Want het is bij een ieder bekend dat de fysieke revalidatie maar een gedeelte is van het totale lichamelijke herstel. En wie geen oog heeft voor de ‘lifestyle’ van een klant mist toch een heel stuk…
Tenslotte sluit ik me aan bij de wijze woorden van collega Athal Pals:
“Laten we geen van allen pretenderen om de enige juiste manier van behandelen in pacht te hebben. Zoals beschreven is iedere patiënt/klant uniek en heeft een eigen zorgvraag. Deze wordt ook door hem/haar bepaalt. Als fysiotherapeut is het denk ik dan ook belangrijk om zo flexibel te zijn dat je niet blind vast blijft houden aan je eigen gouden standaard en deze aan de patiënt probeert op te leggen”.
mei 16th, 2012 at 13:33
Beste Lennard,
Bedankt voor je reactie! Welke niet-verzekerde zorg zie jij nu nog niet als bestaand? Ik ken collegae die lesgeven, dieet adviezen, vitaminen verkopen, personal trainer zijn, fiets-frame adviezen geven, meubilair verkopen, reisadviezen geven, stoelmassage, zwemles, meer bewegen voor……, omgangsvormen in oudern woningen, tiltechnieken, bedrijfs aanpasingen, een winkel runnen in allerhande gezondheidsspulletjes, een fitness centrum hebben, sport begeleiding gehandicapten doen, schoolaanpassingen en adviezen geven, en nog veel meer…..
Kun jij een voorbeeld geven van een vernieuwende nevenactiviteit niet verzekerde zorg voor fysiotherapeuten zoals jij dat bedoeld, die nog NIET bestaat?
Groet, Michiel
mei 16th, 2012 at 17:21
Beste Michiel,
Het verschil is dat jij het hebt over nevenactiteiten (zoals meubilair verkopen!?) en ik over een nieuwe beroepsidentiteit. Zie het als een fysiotherapeut 2.0 🙂
Groet,
Lennard
mei 16th, 2012 at 17:23
Ok, begrijp ik Lennard, maar welke voorbeelden zou je dan noemen, maak het eens praktisch zodat we de inhoud daarvan kunnen bespreken.
groet,
Michiel
mei 16th, 2012 at 18:16
Beste Michiel,
Zoals je kon lezen in mijn vorige reactie (47), is er vanuit de markt een groeiende behoefte aan een professional op het gebied van (verantwoordelijk) bewegen, voedingsadvies en coaching. Mijn vraag en tevens de strekking van mijn blog is, laten we dit aan andere professionals over of ontwikkelen we als beroepsgroep hier eigen competenties voor? B.v. de Fysiocoach? En volgens mij is dat geen oude wijn in een nieuwe kruik…. 😉
Gr. lennard
mei 16th, 2012 at 18:40
Halloik sta hier helemaal achter, dit noemen ze het nieuwe ondernemen oftewel zelfstandig ondernemen. Zelf ben ik kinderfysio en Fysio en momenteel bezig met projectvan gemeente middendrenthe inzake sporten in de buurt. Met plaatselijke sportclubs en gemeente en aantal professionals gaan we dit project eerst als pilot starten in hijken/hooghalen met sportvereniging hhcombi… Een nieuwe manier om het bewegen aan te zetten bij mensen die nog niet sporten…als Fysio ga ik de metingen uitvoeren, begin-, tussen- en eindmetingen. Ben benieuwd naar dit alles weer een nieuwe uitdaging bij een steeds groter wordend landelijk en werelds probleem… Ik ben iemand die niet graag in de pas loopt maar ben zeer innovatief, altijd al geweest. Helemaal nadat ik sinds 2008 professional master kinderfysiotherapie ben haha. Anja eefting-Tingen uit Hijken, zelfstandig praktijkhouder sinds 1994…
mei 16th, 2012 at 19:15
Ok, helemaal mee eens Lennard, dat is erg belangrijk en zinvol, maar dat gebeurt toch al heel lang? Ik kan me al zeker 10 projecten herinneren die wij zelf hebben gedaan als praktijk samen met een verzekeraar en een ziekenhuis om sport-bewegen-trainen-lifestyle te promoten…..maar goed, dat is niet zo belangrijk, ik ben het helemaal met je eens dat dit goede mogelijkheden zijn jezelf te profileren en de vraag naar “beweegproducten” te bedienen. Ergens zullen we het wel een keer moeten hebben over de kerndoelen van de fysiotherapie en bv het geven van adviezen tav vitamineproducten e.d. daar liggen nog moeilijke gebieden. Ik vind oude wijn trouwens lekker hoor, alleen als het GOEDE wijn is!
mei 17th, 2012 at 02:14
Waar ik ook al jaren voor pleit is dat de zorgverzekeraars nu eens eindelijk een kopie van gedeclareerde kosten naar de patient sturen, evt als conceptvorm. Dan krijgt iedereen eerlijk inzage in gemaakte kosten voor gezondheidszorg, hoezo transparantie en kwaliteit. Ik ben zelf al jaren op de hoogte van allerlei gemaakte kosten door zorgverleners bij Avero Achmea maar ook bij VVAA/ONVZ krijg ik maandelijks een overzicht van gemaakte kosten en als dit niet klopt neem ik of contact op met de zorgverzekeraar of met de zorgverlener. Zo wordt de klant kritisch en kunnen er geen vreemde praktijken meer plaatsvinden van onnodig gedeclareerde kosten voor shockwave of echo etc. Heb namelijk van een grote praktijk in de buurt begrepen dat ze voor echo 3 behandelingen rekenen en voor shockwave soms wel 5. Ook voor groepstherapie wordt vaak het individuele tarief in rekening gebracht, dit zijn allemaal kosten die niet eerlijk gemaakt worden, als de mensen dit nu eens konden inzien…… Nou ja ben benieuwd of zorgverzekeraars deze site ook volgen. Anders zou ik zeggen, actie collega’s; fysiotherapie ja en zorgverzekeraar nee. Geloof in je eigen kwaliteiten en doe net als ons de CQ-index meesturen als iemand uitbehandeld is of langer dan 3 maanden in de praktijk. Houdt je scherp en zo heb je ook verbeterpunten voor het kwaliteitsjaarverslag hahahaha. Goede dagen en werk ze allemaal weer. Geloof in je eigen kunnen en niet in dat van de zorgverzekeraar, stel je nou eens op als een zelfstandig ondernemer!!!!! Ik heb van 1994 tot 2002 zonder contract gewerkt en hoefde toen niet voldoen aan de absurde eisen van de zorgverzekeraar voor een hongerloontje ha. Ik heb een eigen tarief en als mensen niet aanvullend verzekerd zijn betalen ze dit zonder piepen. Nogmaals geloof in je eigen kunnen en houd je nu eens bezig met de dingen waar je goed in bent. Schoenmaker blijf bij je leest, oftewel fysiotherapeut blijf het vak uitoefenen en niet allerlei splinterbewegingen. Dat de fysiofit in opkomst is geweest de afgelopen jaren beschouw ik als dief van de portemonnee van de sportschool. Mijn motto is nog altijd, geleerd van mijn stagebegeleider Frans Verstappen in Hollandscheveld, maak jezelf overbodig en zorg dat de patient na een poosje therapie weer zelf zijn sporten/bezigheden gaat oppakken en niet ellenlang doorbehandelen in de fysiofit.
Zo dit moest ik even kwijt, ben vanaf 1994 eigen ondernemer en vanaf 2008 professional master kinderfysiotherapeute, afgestudeerd aan de hogeschool in Utrecht, alwaar ik ook de reguliere opleiding in 1991 heb afgerond aan de toenmalige opleiding Thim van der Laan. Prettige vrije dagen, tabee. Het ga jullie goed!!!