De beroepsklomp voor fysiotherapeuten; de laatste vondst van het KNGF! Is deze klomp een verlaat Sinterklaascadeautje voor de zorgverzekeraars? Deze klomp is voor hen een fantastisch instrument om de tarieven voor fysiotherapie te differentiëren, lees: te verlagen. En dat gelegitimeerd door een vinding van de beroepsgroep zelf. Met zo’n beroepsvereniging heb je geen vijanden meer nodig. Lees verder »
In zijn weblog van 19 maart 2010 schrijft KNGF-voorzitter Bas Eenhoorn; “Besturen is ingewikkeld werk. Van enige afstand bekeken is er vaak sprake van onbegrijpelijke beslissingen”.
Met gereserveerde afstand lees ik wekelijks de weblogs van de Voorzitter. De besluiten van het bestuur probeer ik te doorgronden en ik vraag mij af of het besturen van het genootschap nu zo ingewikkeld is. Lees verder »
Het lijkt er op dat ook binnen de fysiotherapie er collegae zijn die niet vies zijn van bepaald graai gedrag.
Allemaal zijn wij verontwaardigd als er weer absurde bonussen worden uitgekeerd aan managers die bijna een heel bankwezen aan de rand van de afgrond hebben gebracht. Terecht maken wij ons boos over de absurde bedragen die managers meekrijgen als “ dank voor bewezen diensten” .
Echter de laatste tijd krijg ik het idee dat men ook in fysioland niet vies is van “pakken wat men pakken kan” getuige het volgende voorbeeld. Lees verder »
Ik ben de auto nog niet uit of een man komt op me afgesneld. “Wat een mooie vrouw! Bent u verpleegster?” Een beetje verbouwereerd antwoord ik dat ik stage kom lopen bij fysiotherapie en vraag de man of hij ook wel eens naar fysiotherapie gaat. Hij antwoord dat dit niet het geval is en kijkt erbij of hij dit wel serieus gaat overwegen. Nogmaals vertelt hij me dat hij mij een prachtige vrouw vindt. Ik bedank hem vriendelijk en wil doorlopen. “U heeft van die mooie borsten, lekker!” Die opmerking had ik niet aan zien komen en ik doe verwoede pogingen mijn lachen in te houden. Ik draag op dat moment een vrij wijd shirt dus mijn borsten zijn niet erg zichtbaar. Lees verder »
Overal om ons heen zien we dat in de westerse maatschappij allerlei ‘zuilen’ zijn weggevallen of veel minder herkenbaar geworden. Zuilen zijn organisatievormen met leden en dit collectief had een zeker imago. Dat collectieve imago straalt ook op jou af wanneer je lid was van een dergelijke organisatie. Alom wordt als belangrijkste verklaring voor het wegvallen van die zuilen de individualisering gezien. Een individu wil steeds minder lid zijn van een collectief om zich optimaal te kunnen ontplooien. Men wil zich in zijn uniek zijn onderscheiden van anderen, van het collectief, en zelf bepalen hoe zijn imago eruit ziet.
Het kan bijna niet anders dat ook ons beroep als ‘zuil’ zich niet aan dit maatschappelijk verschijnsel kan onttrekken. Lees verder »
Mevrouw van Kralingen komt bij de huisarts:
“Dokter, ik heb hier zo’n pijn”en ze wijst met haar vinger naar de knobbel aan de buitenkant van haar dijbeen. Als ik daar druk dan voel ik dat een uur later nog”. Oh, mevrouw u hebt een slijmbeurs ontsteking. Ik geef u een pilletje en over een tijdje gaat het vanzelf over. Als dat niet helpt dan kan ik u ook een injectie in de slijmbeurs geven.” Lees verder »
Mogen we u voorstellen aan Plien (eigenlijk Paulien). Ze is 1 meter 76 centimeter lang, single, heeft bruine ogen en ze schrijft stukjes op het internet op haar weblog. Lees verder »
Met kromme tenen en vooral jeukende handen hoor ik nu al een aantal jaar de klaagzang aan van fysiotherapeuten en andere ondernemers in de gezondheidszorg.
“Marktwerking is maar niks.” “Het gaat alleen maar om geld. Kwaliteit telt alleen nog maar in allerlei lijstjes van prestatiegegevens.” “Zorgverzekeraars hebben te veel macht gekregen en leggen de kleine ondernemer hun wil op.” Lees verder »
Het tweede jaar zit er voor de helft op. In het eerste jaar kregen we na elk blok een bloktoets, een theoretische meerkeuzetoets over het geleerde van het blok ervoor. Heerlijk in je eigen tempo studeren en niet afhankelijk zijn van medestudenten die hun zaakjes niet op orde hebben. In de hoofdfase is echter gekozen voor projectwerk; ieder blok een project. Vast heel hip en het sluit ongetwijfeld helemaal aan bij het studiehuis zoals dat nu gegeven wordt op de middelbare school maar voor mij is het afzien. Een stuk schrijven met een groep van 8 mensen. Lees verder »
Lang, lang geleden in het land van de makke schapen, stond er een boerderijtje tussen twee grazige Friese weilanden. Tussen de weilanden lag een mooie dam zodat de schapen makkelijk van de ene naar de andere kant konden komen. Maaaar, er stond wel een hek op de dam. Lees verder »
Recente reacties